بـــاز هــــواي ســــحــــــــرم آرزوســــت خـــلــــوت و مــــژگــــان تــرم آرزوسـت
شـكــــوه ي غـــربـــت نــبــرم ايـن زمـان دسـت تـــــــو و روي تــــو ام آرزوســت
خــــســتــــه ام از ديـــدن ايـن شـوره زار چـشـم شـقــــايــــق نـگـرم آرزوســـت
واقـــعـــه ي ديـــــــــدن روي تـــــــــو را ثــــانــــيــــه اي بـيـشـــتــرم آرزوسـت
جــلـــوه ي ايـــن مـــاه نـــكـــو را بـبـيـن رنــــــگ و رخ و روي تــــــو ام آرزوسـت
ايـن شـب قـدر اسـت كـه مـا بـا هميـم؟ مـن شـب قـــــدري دگــــرم آرزوســـت
حـــسِ تــــو را مـي كنـــم اي جـان مـن عــــزلـت بـــيـتــي دگــــرم آرزوســــت
خـانـه ي عـشـِاق مــهـاجـر كـجـــاست؟ در سـفــــرت بـــال و پـــــرم آرزوســـت
حـسـرت دل بـــارد از ايـــن شـعـــر مـن جـام مـيـــي در حـرمــــــم آرزوســـــت
«احمد عزيزي» منبع:تبيان
آنكه از فرط گنه ناله كند زار كجاست؟
آنكه زاغيار برد شكوه بر يار كجاست
باز ماه رمضان آمد و بر بام فلك
مي زند بانگ منادي كه گنه كار كجاست
سفره رنگين و خدا چشم به راه من و توست
تاكه معلوم شود طالب ديدار كجاست
بار عام است خدا را به ضيافت بشتاب
تا نگوئي كه در رحمت دادار كجاست
مرغ شب نيمه شب ديده به ره مي گويد
سوز دل ساز بود ديده بيدار كجاست
ماه رحمت بود اي ابر خطاپوش ببار
تا نگويند كه آن وعده ايثار كجاست
حق به كان كرمش طرفه متاعي دارد
در و ديوار زند داد خريدار كجاست
آن خدائي كه رحيم است و كريم است و غفور
گويد اي سوته دلان عاشق دلدار كجاست
من ژوليده به آواي جلي مي گويم
آنكه با توبه ستاند سپر نار كجاست
ژوليده نيشابوري منبع:بيتوته