وب سايت شخصي ولي اله ديني : فضيلت و آداب تسبيح حضرت زهرا(س)
پنجشنبه، 14 فروردین 1393 - 15:30 کد خبر:427
ستارگان درخشان‌تر از هميشه در آسمان مدينه پرتو افشانى مىكردند، شميم عطر محمدى(ص) در كوچههاى مدينه پراكنده بود و ياس علوى، آنگاه كه به معراج نماز مى رفت، نورش براى اهل آسمان مى درخشيد و بر چهره اهل زمين نور مى‌پراكند.
در آن هنگام فاطمه(س) از سختى كارهاى خانه در زحمت بود. امير مؤمنان(ع) آنگاه كه چنين ديد به فاطمه توصيه كرد، نزد پدر برود و خدمتكارى درخواست كند تا در امور منزل يار و همكارش باشد
وقتى پيامبر(ص) از خواسته آنان آگاهى يافت، فرمود: «اى فاطمه چيزى به تو عطا كنم كه از خدمتكار و دنيا با آنچه در آن است، ارزشمندتر است; بعد از نماز سى و چهار مرتبه «الله اكبر» و سى و سه مرتبه «الحمدلله» و سى و سه مرتبه «سبحان الله» بگو و آن را با لا اله الا الله ختم كن. اين كار برايت از چيزى كه مى خواهى و از دنيا و آنچه در آن است، بهتر است .در آن لحظه كه اين هديه آسمانى به فاطمه(س) عطا شد، فرمود: «از خدا و رسول خدا راضى شدم.»
درك هديه بزرگى كه رسول اكرم(ص) به فاطمه(س) اعطاء كرد، بالاتر از طاقت غير معصوم است، به گونهاى كه انسان از وصف آن عاجز مىماند و فقط از سرچشمه گفتار معصومين(ع) است كه تا اندازه اى مىتوان از بركاتش بهره مند شد.
امام باقر(ع) درباره تسبيح حضرت فاطمه(س) مىفرمايد: «خداوند متعال با هيچ ستايشى، بالاتر از تسبيحات فاطمه زهرا(س) عبادت نشده است و اگر چيزى افضل از آن وجود داشت، رسول خدا(ص) آن را به فاطمه(س) اعطاء مىكرد.
تسبيح حضرت فاطمه(س) كه به مناسبت مداومت آن حضرت در انجام آن به وى منسوب شد، در واقع تسبيح حق تعالى است تسبيح عبادتى برگزيده است كه هر كس در سير معنوى خويش به قدر طاقت و معرفتش از آن بهره مىگيرد و ائمه قبل از خلقت عالم مادى، به تسبيح ذات اقدس حق مشغول بودند.
تسبيح حضرت زهرا(س)، به چه معنى است؟
الله اكبر، نخستين ذكر تسبيحات حضرت زهرا(س)
در تسبيح فاطمى(س)، انسان با گفتن «الله اكبر» به نهايت عجز خود اعتراف مى‌كند و به ناتوانيش به درگاه الهى بارها اقرار مى‌كند. الله اكبر يعني خداوند بزرگتر از آن است كه توصيف شود.
الحمدلله، دومين ذكر تسبيحات حضرت زهرا(س)
پس از آن كه انسان به عجز و ناتوانى خويش در شناخت خالق اعتراف كرد، با گفتن الحمدلله كه از افضل اذكار تسبيح است، وارد مرحله بعدى مى‌شود.
سبحان الله؛ سومين ذكر تسبيحات حضرت زهراء(س)
سبحان الله تعظيم مقام بلند و با عظمت خدا و منزه دانستن او از آنچه كه مشركان مىپندارند، است و زمانى كه بنده اين كلمه را مى گويد، همه فرشتگان بر او درود مى فرستند.
بعد از آنكه رسول اكرم(ص) تسبيحات را به كوثرش عطا كرد، حضرت فاطمه(س) ابتدا رشته اى از پشم تابيده و با آن به تسبيح پرداخت. تا اين كه حضرت حمزه بن عبدالمطلب شهيد شد، پس حضرت فاطمه از تربت قبر آن بزرگوار خاك برداشت و تسبيح ساخت و با آن تسبيح مىكرد و مردم نيز چنان كردند و چون سيدالشهدا حسين بن على(ع) شهيد شد، سنت شد كه از تربت آن امام مظلوم تسبيح سازند و با آن ذكر گويند.
درباره ثواب تسبيح حضرت زهرا(س) با تربت امام حسين(ع) از حضرت صاحب الامر(عج) روايت شده است كه: هر كه تسبيح تربت امام حسين(ع) را در دست داشته باشد و ذكر را فراموش كند، ثواب ذكر براى او نوشته مى‌شود.
از حضرت صادق(ع) نقل شده است كه تسبيح تربت آن حضرت، ذكر مى‌گويد، بى آنكه آدمى ذكر گويد و فرمود كه يك ذكر يا استغفار كه با تربت حضرت اباعبدالله(ع) گفته مى‌شود برابر با هفتاد ذكر كه با چيز ديگر گفته شود است و اگر بى ذكر تسبيح را بگرداند به عدد هر دانه، هفت تسبيح براى او نوشته مى‌شود.
فضيلت و آداب تسبيح حضرت زهرا(س)
روايات زيادى در اين باب در كتب معتبر وجود دارد و گستردگى روايات و عنايت اكثر ائمه به ذكر سخنى درباره تسبيح از عظمت آن پرده برمىدارد.
حضرت مهدى -عجل الله تعالى فرجه الشريف، درباره تسبيح فرمودند: «ان فضل الدعاء و التسبيح بعد الفرائض على الدعاء بعقب النوافل، كفضل الفرائض على النوافل، فضيلت دعا و تسبيح بعد از نمازهاى واجب در مقايسه با دعا و تسبيح پس از نمازهاى مستحبى، مانند فضيلت واجبات بر مستحبات است.
امام صادق(ع) نيز به فضيلت تسبيح بعد از نمازهاى واجب چنين اشاره كرد: «من سبح تسبيح فاطمه الزهراء(س) قبل ان يثنى رجليه من صلاة الفريضه، غفر الله له. هر كس بعد از نماز واجب تسبيح فاطمه زهرا(س) را به جا آورد، قبل از اينكه پاى راست را از بالاى پاى چپ بردارد، جميع گناهانش آمرزيده مى‌شود.
و در حديثى ديگر فرمود: «من سبح تسبيح فاطمة(س)، فقد ذكر الله الذكر الكثير. كسى كه تسبيح فاطمه زهرا(س) را بگويد، خدا را به ذكر كثير ياد كرده است.
در جاى ديگر حضرت از عظمت تسبيحات حضرت زهرا(س) در مقابل نمازهاى مستحبى چنين ياد كرد: «تسبيح فاطمة(س) فى كل يوم فى دبر كل صلاة احب الى من صلاة الف ركعة فى كل يوم. تسبيح حضرت فاطمه(س) در هر روز، به دنبال هر نماز، نزد من از هزار ركعت نماز (مستحبى) در هر روز، محبوبتر است.
خواص و آثار فراوان ديگرى براى گوينده تسبيحات آن حضرت ذكر شده كه برخى از آنها بدين قرار است:
اوقات و مكانهاى تسبيح حضرت فاطمه(س)
از اوقات مختلف و مكانهاى زيادى براى تسبيح حضرت يادشده كه برخى عبارتند از: بعد از نمازهاى واجب و مستحبى، به هنگام خواب، پس از نمازهاى استغاثه به حضرت فاطمه(س) و نماز زيارت حضرت رسول(ص) و نماز زيارت حضرت اميرالمؤمنين و نماز حضرت وليعصر(عج) در مسجد صاحب الزمان جمكران و قبل از زيارت حضرت معصومه(س) در قم به گونهاى كه سبحان الله قبل از الحمدلله گفته مى‌شود.
منبع فردانيوز