مدیرانی که تصمیم نمی‌گیرند… و بدتر از آن، مدیرانی که نمی‌توانند تصمیم بگیرند
بخش قابل توجهی از تأخیرها و طولانی شدن اقدام‌ها و برنامه‌های دولت، صرفاً به دلیل کمبود منابع مالی نیست. آنچه بیش از هر چیز تأثیرگذار است، محافظه‌کاری یا بی‌تفاوتی مسئولین تصمیم‌گیر در دولت است. مدیرانی که جرأت تصمیم‌گیری ندارند، یا توان آن را ندارند، عملاً موجب ناتوانی در پیشبرد بسیاری از امور کلیدی کشور می‌شوند.
نگاهی به مصوبات دولت در طول سال های اخیر بیندازید. انبوهی از مقررات، آیین‌نامه‌ها، و مصوبات شورای اقتصاد به چشم می‌خورد که اجرای بسیاری از آن‌ها باید به منابع بخش خصوصی وابسته باشد؛ همان سیاستی که در چارچوب مردمی کردن اقتصاد مطرح شده است. اما این سؤال مطرح است: آیا بدون هموار کردن مسیر توسط مسئولین دولتی که مسئولیت قانونی این امر را بر عهده دارند، می‌توان انتظار حرکت رو به جلو از بخش خصوصی داشت؟
تا زمانی که مدیران در تصمیم‌گیری تعلل کنند یا اساساً توان لازم برای اتخاذ تصمیمات درست را نداشته باشند، نه تنها امر مردمی کردن اقتصاد محقق نخواهد شد، بلکه کشور از بسیاری فرصت‌های توسعه باز خواهد ماند.
این سخن به عنوان یادآوری‌ای صریح بر اهمیت مسئولیت‌پذیری و تصمیم‌گیری به‌موقع مدیران دولتی است. چرا که آینده کشور به تصمیمات امروز وابسته است، نه به تعلل یا بی‌عملی مسئولین.
