در این طرح، به طور کلی یک ارتباط کوتاه مدت سه‌جانبه بین دانشجویان، اعضای هیات علمی دانشگاه و متخصصان بخش صنعت برقرار می‌شود. در این دوره، دانشجویان در قالب تیم‌هایی با چند رشته یا گرایش، پس از آشنایی با مشکلات واحدهای صنعتی، نسبت به رفع این مشکلات اقدام می‌کنند. این ارتباط خاص، سه هدف عمده را دنبال می‌کند:
1. حل برخی از مشکلات صنعت در دوره‌ای کوتاه
2. آشنایی با مسائل و مشکلات بخش صنعت
3. استفاده عملی از یافته‌های علمی
مزایای طرح اینترنشیپ برای هر دو بخش صنعت و دانشگاه را می‌توان به اجمال به صورت زیرخلاصه نمود:
الف) مزایای صنعتی
صنعت، نیازمند جذب نیروهای متخصص است و در مکانیزم‌های موجود، پارامتر دقیقی برای بررسی میزان تناسب توانایی افراد با حوزه مورد نظر وجود ندارد. اما در طرح اینترنشیپ، میزان بهره‌وری فردی و جمعی افراد در حین کار مشخص شده و می‌توان آنان را بر حسب توانایی و تناسب با حوزه‌های کاری جذب نمود. از آنجاکه پروژه‌های صنعتی با تشریفات اداری طولانی مدت انجام می‌شود، لذا رفع مشکلات موردی و کوچک در صنعت، با چنین روش‌هایی امکانپذیر نبوده و مقرون به صرفه نمی‌باشد. اما با این طرح می‌توان چنین مشکلاتی را در زمان بسیار کوتاه بررسی و احتمالا"حل نمود.
معمولاً بخش زیادی از هزینه پروژه‌های صنعتی را هزینه‌های سرباری و غیرضروری تشکیل می‌دهد. اما انجام پروژه‌های کوچک از طریق طرح اینترنشیپ با تحمیل چنین هزینه‌هایی روبرو نخواهد بود.
ب) مزایای دانشگاهی
با ارتباط فعال بین صنعت و دانشگاه، تصویر صحیحی از آینده شغلی دانشجویان ترسیم و انگیزه آنان در زمینه تحصیل افزایش می‌یابد.
دانشجویان دراین طرح با کار تیمی و نیازمندیهای آن آشنا می‌شوند. برخورد آراء و افکار آنها در گروه‌هایی با چندین تخصص و دیدگاه، می‌تواند به ارائه راه حل‌های ابداعی منجر گردد.
با برقراری ارتباط نزدیکتر بین صنعت و دانشگاه ، موضوعات عینی و واقعی صنعت برای دانشگاهیان مشخص شده و این باعث میگردد موضوعات درسی و آکادمیک در این راستا قرار گیرد .
| 
طرح اینترنشیپ (internship) از جمله راهکارهایی است که در دهة اخیر به منظور گسترش همکاری‌های بین صنعت و دانشگاه در جهان مطرح شده و در دانشگاههای مشهور در کشورهای مختلف صنعتی درحال اجرا است .