مجلس در نظام جمهوری اسلامی ایران از اهمیت ویژه و والایی برخوردار بوده و محور بسیاری از تصمیم گیری ها، قانونگذاری ها، برنامه ریزی ها است و چراغ هدایت دولت و ملت را به دست دارد. مجلس پایگاه اساسی نظام و مردم و مایه حضور و مشارکت واقعی مردم در تصمیم گیری ها و مظهر اراده ملی است. درباره قداست، اهمیت و جایگاه حساس و سرنوشت ساز مجلس و نقش آن در صلاح جامعه و کشور و نظارت بر کارها و اصلاح امور و برخورد قاطع و دلسوزانه با مسایل کشور، بیانات رهبر فقید انقلاب، حضرت امام خمینی ره و بیانیه ها و سخنان رهبر معظم انقلاب بهترین دلیل و گواه است که ذیلا فرازهایی از آن بیان می گردد: حضرت امام خمینی ره: "مجلس شورای اسلامی تنها مرکزی است که تمام قوا باید تبع آن باشند." "اینجانب اکیدا علاقمندم که قداست مجلس معظم و وکلای محترم محفوظ باشد تا الگویی باشند برای مجلس های جهان" . "شما (نمایندگان) باید در آنجا معلم اخلاق باشید برای همه کشور، حضرات وکلاء، مجلس را معبدی کنند منزه از اعمال و اقوال زمان طاغوت تا مجلس نمونه شود، باشد که مجالس دیگر کشورهای اسلامی از آن تبعیت کنند." مرکز همه قانون ها و قدرت ها مجلس است شک نیست که مجلس به همه امور نظارت دارد و حق نمایندگان است که از هر انحراف و خلافی که از وزراء و ادارات می بینند به حکم قانون جلوگیری کنند و دولت را تا حد استیضاح بکشانند، لکن فرقها است بین نظارت و استیضاح و بین عیب جویی و انتقام گیری و این فرقها را همه کس پس از رجوع به وجدان خویش می فهمد." حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی می فرمایند: "نمایندگی مجلس، مسئولیت و خدمت است مجلس در نظام اسلامی دارای نقش حقیقی در اداره و هدایت کشور است و درست ایفاء کردن این نقش تاثیر عمیق و تعیین کننده ای در سرنوشت و مسیر و جهت گیری های اصلی کشور به جای می گذارد. مجلس به معنای حقیقی کلمه مظهر اراده و حاکمیت مردم است. مجلس با مصوبات خود راهی را که دولت اسلامی برای اداره کشور باید بپیماید ترسیم می کند و بر این حرکت سرنوشت ساز نظارت می نماید. مجلس در همه حال باید حریت و صراحت و حق گرایی و استقلال خود را حفظ کند و راه راست را به مجریان امور بنماید و بر پیمودن آن نظارت کند. نمایندگان باید پاسخگوی رای اعتمادی که بر اعضای دولت می دهند باشند. با این حال کارشکنی و فتنه گری و اغراء به جهل از هیچ کس قابل قبول نیست. بنابراین مجلس باید تمام امور کشور را اصلاح کند، همه امور کشور را تحت نظر داشته باشد. پست نمایندگی مسئولیت است و تکلیف، نمایندگان باید نظارت دقیق و همه جانبه خود و تصویب قوانین هدایت گر و سازنده، راه کار و تلاش و پیشرفت کشور را هموار نموده و اگر ضعف، خلاف و یا تخلفی دیدند با قدرت و قاطعیت برخورد نموده و مسامحه روا ندارند. در قانون اساسی نیز به این مسئله توجه خاص مبذول شده و از نظر شرایط و اختیارات و مسئولیتها بر رکن بودن و محوریت مجلس در امور کشور تاکید شده و اصول فراوانی به وظایف و اختیارات و رسالت مجلس اختصاص یافته است. در حدود شصت اصل و قریب یک سوم از اصول قانون اساسی به مسایل مربوط به مجلس و قانونگذاری و قوه مقننه و وظایف این قوه مربوط می شود. این خود اهمیت و قداست و نقش کلیدی و جایگاه ویژه مجلس را در امور کشور نشان می دهد. بررسی همین بخش مهم تفاوت ماهوی مجلس و قوه قانونگذاری در جمهوری اسلامی با قانون اساسی مشروطیت و نظام گذشته را به خوبی بیان می دارد. با توجه به نقش مؤثر و مهم مجلس در نظام کشور، وظایف عمده مجلس در دو بخش خلاصه می گردد: الف- قانونگذاری ب -نظارت حال جهت اطلاع و آگاهی از جایگاه مجلس شورای اسلامی ونمایندگان مجلس در قانون اساسی و همچنین نحوه اداره مجلس بر اساس آیین نامه داخلی و آشنایی با بخش های مختلف مجلس شورای اسلامی که مسئولیت ارتباط با مردم را به اشکال مختلف به عهده دارند به طور خلاصه برخی از اصول قانون اساسی ومواد آئین نامه داخلی مجلس ارایه می گردد. بدیهی است محققین و صاحب نظران می توانند با مراجعه به قانون اساسی ، آیین نامه داخلی مجلس، مشروح مذاکرات مجلس و همچنین انتشارات مجلس شورای اسلامی اطلاعات کاملتری را نسبت به مجلس شورای اسلامی کسب نمایند. اصل62:مجلس شورای اسلامی از نمایندگان ملت که بهطور مستقیم و با رأی مخفی انتخاب میشوند تشکیل میگردد. شرایط انتخاب کنندگان و انتخاب شوندگان و کیفیت انتخابات را قانون معین خواهد کرد. اصل 63: دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی چهار سال است. انتخابات هر دوره باید پیش از پایان دوره قبل برگزار شود بهطوری که کشور در هیچ زمان بدون مجلس نباشد. اصل 84:هر نماینده در برابر تمام ملت مسئول است و حق دارد در همه مسائل داخلی و خارجی کشور اظهار نظر نماید. اصل86: نمایندگان مجلس در مقام ایفای وظایف نمایندگی در اظهار نظر و رأی خود کاملاً آزادند و نمیتوان آنها را بهسبب نظراتی که در مجلس اظهار کردهاند یا آرائی که در مقام ایفای وظایف نمایندگی خود دادهاند تعقیب یا توقیف کرد. قسمتی از اصل 87 قانون اساسی: رئیس جمهور برای هیات وزیران پس از تشکیل و پیش از هر اقدام دیگر باید از مجلس رای اعتماد بگیرد. قسمتی از اصل 88 قانون اساسی :در هر مورد که حداقل یک چهارم کل نمایندگان مجلس شورای اسلامی از رئیس جمهور و یا هر یک از نمایندگان از وزیر مسئول، درباره یکی از وظایف آنان سؤال کنند، رئیس جمهور یا وزیر موظف است در مجلس حاضر شود و به سؤال جواب دهد. ماده 57 - هر نماینده به جز رئیس مجلس، ملزم است عضویت یکى از کمیسیونهاى تخصصى را بپذیرد و درصورت تمایل مىتواند در کمیسیونهاى دیگر مجلس، با حق اظهارنظر و بدون حق رأى شرکت کند. تبصره - عضویت در کمیسیونهاى تحقیق و تدوین آئیننامه داخلى مجلس مانع از عضویت در کمیسیون دیگر نخواهد بود. -لایحه قانونی از طرف دولت به مجلس جهت تصویب پیشنهاد می شود. -طرح قانونی پیشنهادی است که با امضاء حداقل 15 نفر از نمایندگان در مجلس به رئیس داده می شود. قسمتی ازماده 130 - طرحهاى قانونى با امضاء و ذکر نام حداقل پانزده نفر از نمایندگان در مجلس به رئیس تسلیم مىشود ... ماده 158 - طرحها و لوایح فورى عبارتند از یک فوریتى، دوفوریتى و سه فوریتى. قسمتی از ماده 159 - وقتى که فوریت طرح یا لایحهاى تقاضا مىشود، پس از توضیح پیشنهادکننده یا یکى از پیشنهادکنندگان و اظهارات مخالف و موافق، نسبت به فوریت، رأى گرفته مىشود..... نمایندگان مجلس شورای اسلامی علاوه بر حضور در حوزه های انتخابیه در ایام تعطیلی ، در دفاتر استانی ملاقات مردم با نمایندگان (در محل مجلس )نیز در ساعت های مشخصی که قبلااعلام می شود با موکلین بدون تشریفات خاصی ملاقات می نمایند. مشروح مذاکرات مجلس شورای اسلامی، همچنین کلیه قوانین مصوب توسط روزنامه رسمی کشور منتشر و در اختیار عموم قرار می گیرد. آنچه در پی می آیدصرفا تحلیل و نظر شخصی نگارنده می باشد و منطقه و یا فردو دوره ی خاصی از مجلس شورای اسلامی مد نظر نبوده بلکه فرایند یک انتخاب را مورد نقد و بررسی قرار میدهد باتوجه به قداست و نقش کلیدی و جایگاه ویژه مجلس شورای اسلامی در امور کشور ،هر اندازه میزان آگاهی واطلاع انتخاب کنندگان از این نقش وجایگاه ومسئولیتها ،اختیارات و وظایف نمایندگان بیشتر باشد تصمیم گیری درفضایی عاری از گرایشات وتعصبات قومی ، قبیله ای و منطقه ای صورت می پذیردو شایستگی های افراد یعنی داشتن توانایی ،مهارت،دانش،لیاقت،وصلاحیت ملاک واقعی انتخاب قرار می گیرد. همه ی ما اذعان داریم که مسئولیت ها ی مهم بایستی به دست افراد توانا ،متعهد و متخصص سپرده شود ،اما اگردر انتخاب خود معیار سنجش مان فقط تابعی از احساسات وتعلقات طایفه ای و... باشد آیا نتیجه منجر به از دست رفتن فرصت های خدمتگزاری برای دیگران و تضییع حقوق اجتماعی خودمان نمی شود، به راستی خود ما چه نگرشی به این موضوع داریم ؟ یکی دیگر از آفاتی که جامعه مارا در این ارتباط تهدید می کند تملق و چاپلوسی است هر دوی این صفات جزو آفات بزرگ اخلاقی و بعضا در مدیریت های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی می باشند، افراد چاپلوس و ناکام در راه رسیدن به هدف با بدگویی و ارایه مطالب و گزارشهایی خلاف واقع نسبت به رقبای موفق شان از هیچ تلاشی فروگذار نکرده و تخریب همه جانبه آنان را در دستور کارشان قرار می دهند اینجاست که اگر سطح آگاهی و مشارکت مردم در امور خود در حد پایین بماند جان نثاران دروغین زیادی در همه عرصه ها پیدا می شوند تا با نادیده گرفتن کرامت و منش متعهدانه انسانی و با مجیزگویی و چرب زبانی فریبنده، حاصل زحمات و خدمات ارزنده بسیاری از افراد متین، دارای اعتماد به نفس، فعال و صادق جامعه را انکار نمایند ،دراین حالت صداقت و پای بندی به اصولی که تأمین کننده منافع واقعی مردم است، جای خود را به تحسین مبالغه آمیز و در نهایت به چاپلوسی و میدان داری افراد متملق و ضعیف النفس می دهد . شکی نیست که همه ی افرادی که قدم در عرصه ی انتخابات می گذارند نیتی جز تلاش و خدمتگزاری صادقانه ندارند اما اگر فرد یا افرادی را می شناسیم که از اداره ی یک بنگاه کوچک عاجز بوده اند و به دلیل بی کفایتی با توسل به این و آن مرتب جا عوض کرده اند و یا کارشان فحش گویی وتهمت زدن می باشد و فقط بلدند صدای خود را بلند کنند و با ژست دفاع از حقوق مردم از خود چهره ای قهرمان به رخ بکشند ،درصورتی که از حداقل معرفت بی بهره اند و یا اینکه نا خواسته در دام افراد چاپلوس ،فرصت طلب و باندهای قدرت و...افتاده اند،میتوانند الگو و گزینه ی مناسبی برایمان باشند؟و اگر در مقاطعی با علم به عدم توانایی وکفایت این قبیل افراد درمسئولیتها و سوابق قبلی شان، مسئولیتی بس خطیر و سنگین تر را به آنها واگذار نماییم آیا از حق انتخاب خود به درستی استفاده کرده ایم ؟ وده ها موضوع، سئوال و پرسش دیگر که می توان عنوان کرد |