بعد ها متوجه شدم برخی آقایانِ از همین جنس که تا آن روز برای بنده به دلیل اقبال مردمی فرش قرمز پهن کرده بودند با به دست آوردن صدای ضبط شده جلسه در مقابل انتقاد و صراحت لهجه بنده که بقای آتی خود را درصورت انتخاب امثال بنده در داشتن کارنامه روشن کاری و جلب رضایت مردم می دیدند نه عهد و پیمان با فلان نماینده احتمالی آینده و جلب نظر ایشان و ...به جای تامل و فکر کردن به اصلاح رویه غلط خود با همدستی برخی از نمایندگان و مسئولین نظارتی خود را مساوی دولت (هرچند نقد صحیح و منطقی که موجب تقویت دولت باشد نه تنها اشکال ندارد بلکه روا هم هست) سپس نظام قلمداد نموده و اقدام به مستند سازی و ارسال مدارک به مراکز تصمیم گیر نموده اند تا بنده را ضد نظام و انقلاب و کسی که اکنون رویه اش را عوض کرده معرفی نمایند و دنبال این کار نیز رفتند و الان که همه چیز تمام شده ابایی از گفتن  اقدامات و کارهایشان هم ندارند،گرچه گذشت زمان همه چیز را عیان و روشن خواهد نمود و آن روز خیلی دیر و دور نیست.

 با وجود هیاهو و تبلیغات گسترده چنین نمایندگانی در انتخابات اخیر و کوبیدن بر طبل خالی عملکردشان اغلبِ اینها که به کمک و مساعدت دور و بری های خود نیز چشم دوخته بودند. حتی با وجود خالی شدن میدان از رقبا در رقابت با خود هم شکست خوردند و نتوانستند به مجلس دوازدهم راه یابند!؟

اکنون همان افراد مسئول آویزان ، منفعل و نگران در به در دنبال راه و چاره برای بقای خود هستند ، در صورتی که اگر از اول حرفه ای عمل می کردند و کار و وظیفه خود را مطابق مر قانون عمل نموده و به نحو احسن در خدمت مردم بودند ، الان چه نیازی به این در و آن در زدن داشتند، چرا که این کشور تا دلت بخواهد نیاز به مسئولین متخصص، متعهد و با تقوا دارد تا آدم ظاهربین کوته بین خود بین.

اکنون آزمون سختی پیش روی مجلس بعدی قرار دارد و باید دید تا دو هفته دیگر که مجلس شورای اسلامی دوره دوازدهم را رسما آغاز خواهد نمود آیا در دوباره بر همان پاشنه خواهد چرخید یا نه؟