در هر حال هميشه همه از مردم و براي مردم سخن مي گويند اما گويا بنا نيست كسي به خاطر همين مردم اندكي گذشت نمايد! به راستي آيا توسعه و آباداني كدام شهري با دعوا و درگيري حاصل مي شود؟ كسي توقع ندارد همه يك جور فكر كنند اختلاف راي و نظر امري طبيعي است و اتفاقا وقتي تضارب آرا باشد بهترين ايده ها و انديشه ها شكل مي گيرد ،اما اگر مسابقه اي شكل گيرد كه هر كسي سعي كند در افشاي راز ديگري گوي سبقت را از ديگران بربايد! فرهنگ عمومي جامعه به كدام سوي سوق خواهد نمود!؟
در اين ارتباط آيا نبايد پرسيد دغدغه اصلي نمايندگان ملت در مجلس كه عالي ترين مرجع قانونگذاري و نظارتي كشورمان مي باشند چيست و اساسا چه كساني بايد با رفتار ،گفتار وكردار خود محور وحدت و هم افزايي باشند؟!
اگر برگزيدگان ملت در شوراي شهر نتوانند مقتضيات و پتانسيل هاي آن شهر را به موقع درك و شناسايي نمايند آيا مي توان تصور نمود كه بتوانند از ظرفيت هاي قانوني و مساعدت هاي دولت به موقع استفاده نمايند؟
آري وقتي خلاقيت ها در ضبط كردن صداي همديگر براي مچ گيري در زمان هاي لازم ، به اوج خود مي رسد و به اصطلاح گل مي كند! حتي تصور داشتن شهري سالم و با نشاط در خيال ها نيزمي گنجد.!
و ده ها سوال ديگر كه تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل!!