۱۰. از اينكه ديگران را به خود و افكار خود دعوت كند، چه مستقيم چه غيرمستقيم پرهيز كند.
۱۱. براي محيط جنگل كه به مه، نم نم باران و رنگ‌هاي زنده طبيعت آميخته شده، وقت بگذارد.
۱۲. اين ظرفيت را در خود ايجاد كند كه واكنش به ديگران را حتي تا پنج سال به تأخير اندازد.
۱۳. حدود ۱۰ درصد از وقت، انرژي و تخصص خود را رايگان صرف جامعه كند.
۱۴. در حرفه‌اي كه تخصص ندارد، مسئوليت نپذيرد.
۱۵. خوشبختي را با راحتي و مصرف‌گرايي مساوي نداند.
۱۶. هر دو سال يك بار، با ارزيابي كار‌ها و رفتارهاي خود به اشتباهات گذشته پي برده و خود را اصلاح كند.
۱۷. با عبارت «من اشتباه كردم» به صلح دائمي برسد.
۱۸. حريم شهروندان را رعايت كند: در نظم صفوف، خود‌پرداز بانك، پارك كردن، نزاكت عمومي، عابر پياده، صحبت آرام.
۱۹. آنقدر بر قواي فكري و روحي خود وقت گذاشته باشدتا نياز به تاييد و تمجيد ديگران در خود را، در يك دوره پنج ساله به صفر برساند.
۲۰. از رفتن به تئا‌تر به عنوان منبعي براي رشد و شكوفايي خود استفاده كند، چون تئا‌تر قدرت مند‌ترين نمايش توانايي‌هاي انسان‌هاست.
۲۱. در هر نوع تصميم‌گيري از خريد دمپايي تا مسائل جدي حرفه‌اي، راه‌هاي مختلف را مكتوب كند، مطالعه كند، مشورت كند و با دقت ۹۰ درصدي به نتيجه برسد.
۲۲. با عمل خود به ديگران نشان دهد، تفاوت ميان هشت و هشت و يك دقيقه را مي‌داند.
۲۳. در روز حداقل از پنج نفر قدرداني كند: به خاطر نزاكت، اخلاق، دانش و خلاقيت آن‌ها.
۲۴. قبل از قضاوت كردن در مورد فردي، حداقل ده ساعت با او تعامل فكري رودررو برقرار كند تا با جهان او آشنا شود.
۲۵. «ناراحت شدن» از توانايي‌ها، ظرفيت‌ها و برتري‌هاي ديگران را در خود به تعطيلي بكشاند.
۲۶. اجازه دهد افراد، سخن خود را تمام كنند.
۲۷. به موسيقي به عنوان يك منبع تمركز، آرامش و خوداكتشافي نگاه كند.
۲۸. حداقل ۲۰ درصد وقت خود را صرف توسعه فردي، فكري، اخلاقي و مدني نمايد.
۲۹. در صحبت كردن، يك سوم سؤال كند و دو سوم قضاوت. بعد از پنج سال، پنج ششم سؤال و يك ششم قضاوت.
۳۰. حداقل يك ساعت در روز مطالعه كند.
منبع: دكتر محمود سريع القلم به نقل از عصر ايران