تأثيرات اين روند:

1. كاهش توانايي درك ديدگاه‌هاي مخالف: افراد در اين شرايط، كمتر قادر خواهند بود به عقايد كساني كه متفاوت فكر مي‌كنند پاسخي منطقي بدهند، زيرا توانايي آنان در همدلي و فهم جهان‌بيني‌هاي مختلف كاهش مي‌يابد.

2. ناديده‌گرفتن مخالفت‌ها: مخالفت‌ها با ديدگاه خود را به‌طور ناخودآگاه يا آگاهانه كنار مي‌گذارند و اهميت آن‌ها را پايين مي‌آورند. اين موضوع مي‌تواند منجر به بسته‌شدن ذهن در برابر آموختن از ديگران شود.

3. تحقير مخالفان: افراد در اين شرايط به‌طور معمول تمايل بيشتري پيدا مي‌كنند كه مخالفان خود را نادان، ناآگاه يا حتي فاقد صلاحيت اخلاقي قلمداد كنند. در فضاي قطبي‌شده، مخالفان به جاي اينكه حامل ديدگاهي متفاوت در نظر گرفته شوند، به‌عنوان تهديدي جدي ديده مي‌شوند.

ساير پيامدهاي قطبي‌شدن:

• تقويت نفرت و بي‌اعتمادي: اين پديده اغلب باعث مي‌شود افراد با گذشت زمان، نه‌تنها از ديدگاه‌هاي سياسي مخالف، بلكه از افرادي كه حامي آن ديدگاه‌ها هستند متنفر شوند.
• فروپاشي گفتگوهاي سازنده: وقتي گفتگوها بر اساس همدلي و درك متقابل پيش نرود، امكان يافتن راه‌حل‌هاي مشترك براي مشكلات اجتماعي كاهش پيدا مي‌كند.
• شكل‌گيري حباب‌هاي اطلاعاتي: افراد تنها در دايره‌اي از اخبار و رواياتي باقي مي‌مانند كه به باورهاي پيشين‌شان مشروعيت مي‌بخشند.

راه‌حل‌هاي مقابله با اين پديده:

• ارتباط با ديگران خارج از دايره‌ي فكري خود: صحبت كردن با افرادي كه ديدگاه‌هاي متفاوت دارند، مي‌تواند به افراد كمك كند باورهاي خود را مورد بازنگري قرار دهند و به درك بهتري از شرايط برسند. اين موضوع نيازمند شجاعت براي خروج از حباب‌هاي فكري و اطلاعاتي است.
• مصرف آگاهانه‌ي اخبار و اطلاعات: دنبال‌كردن منابع خبري متنوع و بررسي ديدگاه‌هاي مختلف مي‌تواند از قطبي‌شدن جلوگيري كند.
• تمرين همدلي و گوش‌دادن فعال: تلاش براي درك ديدگاه‌هاي ديگران به جاي قضاوت سريع مي‌تواند فضاي گفت‌وگوها را بهبود بخشد.
• تقويت فكر انتقادي: تحليل و بررسي شواهد و پذيرش اينكه هر فرد ممكن است در بخشي از باورهاي خود دچار خطا باشد.

قطبي‌شدن گروهي يكي از بزرگ‌ترين تهديدات براي همبستگي اجتماعي است. يادگيري چگونگي هم‌زيستي با تفكر متفاوت، گامي حياتي در جهت رسيدن به جامعه‌اي سالم و متكثر است.