ما نگوييم بد و ميل به ناحق نكنيم

جامه كس سيه و دلق خود ازرق نكنيم

عيب درويش و توانگر به كم و بيش بد است

كار بد مصلحت آن است كه مطلق نكنيم

رقم مغلطه بر دفتر دانش نزنيم

سر حق بر ورق شعبده ملحق نكنيم

شاه اگر جرعه رندان نه به حرمت نوشد

التفاتش به مي صاف مروق نكنيم

خوش برانيم جهان در نظر راهروان

فكر اسب سيه و زين مغرق نكنيم

آسمان كشتي ارباب هنر مي شكند

تكيه آن به كه بر اين بحر معلق نكنيم

گر بدي گفت حسودي و رفيقي رنجيد

گو تو خوش باش كه ما گوش به احمق نكنيم

حافظ ار خصم خطا گفت نگيريم بر او

ور به حق گفت جدل با سخن حق نكنيمˈ