ولادت
حسين آقا نجفي اهري به سال 1282 ه . ق در خانواده اي پارسا وبا تقوا و ساده و بي آلايش در شهرستان اهر استان آذربايجان شرقي ديده به جهان گشود. پدر بزرگوارش، فتح الله، مادرارجمندش، زهراء، هر دو عاشقان و شيفتگان اهل بيت عصمت وطهارت(عليهم السلام) بودند و در كمال صفا و پاكي زندگي مي كردند.

تحصيلات
آقا نجفي اهري از اوان كودكي به تحصيل علم، عشق و علاقه وافري داشت و اين اشتياق در سيماي نوراني و معصوم گونه اش نمايان بود. در سن ده سالگي به همت والدين ارجمندش موفق به شروع تحصيل در زادگاه خود اهر شد و به مدت دوازده سال در محضر«آيت الله ميرزا عبد الغني مجتهد اهري » و «ملا جواد اهري »زانو زد و به تحصيل علوم مقدماتي و كتاب هاي درسي متداول طلبه هاي آن زمان (نصاب، گلستان، صرف و نحو، منطق، معاني وبيان، اصول و فقه) پرداخت. در سن بيست و دو سالگي براي تكميل دروس سطح به حوزه علميه تبريز وارد شد و به مدت نه سال تاسال 1313 ه . ق از محضر بزرگان حوزه تبريز كسب فيض كرد. كه متاسفانه از اساتيد وي در حوزه تبريز اطلاعي در دست نيست!

حوزه علميه اهر
حوزه علميه اهر، در كنار ديگر مراكز علمي حوزوي شهرهاي اسلامي،پاسدار حريم ثقلين بود، در نشر معارف حقه از سابقه اي درخشان وافتخارآميز برخوردار است و علمايي مانند: ميرزا عبد الغني مجتهد اهري، حاج شيخ حسين نجفي اهري، حاج شيخ احمد اهري، حاج سيد جعفر بني هاشمي اهري، حاج شيخ حسين برقي اهري و... دردامانش پرورش يافته اند. بناهاي فرهنگي، تاريخي و آثار به جاي مانده (از جمله بقعه شيخ شهاب الدين محمود اهري، قطب العارفين، قرن هفتم هجري) از قدمت و عمق اعتقادي، فرهنگي اين خطه از ميهن اسلامي حكايت مي كند و كتابها، اسناد و منقولات اين قدمت را به قرن ششم ه . ق باز مي گرداند. در نتيجه اين پيشينه درخشان، امروز شاهد حضور مردم در حمايت از فرامين اسلام هستيم.

گفتني است كه حوزه علميه اهر در طول زمان ها دستخوش تحولات گوناگوني بود. تا جايي كه بعضي از مدارس اين حوزه در زمان رژيم ستم شاهي با زير پاگذاشتن شرايط وقف و وقفنامه و در جهت اهداف ضد اسلامي آن رژيم مبني بر تضعيف حوزه هاي علميه، به تصرف اداره فرهنگ رژيم منحوس در آمده بود. براي نمونه مدرسه علميه شمس (امام صادق(ع)) را مي توان نام برد كه به مدرسه دولتي تبديل شد و اقدامهاي عالمان و طلبه هاي شهر در جهت تخليه مدرسه و تبديل آن به حوزه علميه به جايي نرسيد و تنها بعد ازتشريف فرمايي آقا نجفي اهري، به حوزه علميه تبديل شد.

مدارس علميه اهر
1- مدرسه علميه امام صادق (ع): كه در سابق با نام «شمس »معروف بود به سال 1307 ه . ش به همت ميرزا حسن، وزير قراجه داغي، بنا شد و بعد از انقلاب بناي قديم مدرسه با طرح جديد، درسه طبقه، تجديد بنا گرديد و اين مدرسه، تنها حوزه رايج اهراست و بيش از پنجاه نفر طلبه در آن مشغول تحصيل هستند.

2- مدرسه علميه مسجد جامع: اين مدرسه در حدود يك سال بعد ازفرار فرقه بهائيت در سال 24 يا 25 ه . ش، بعد از غصب مدرسه شمس توسط طاغوت، به همت «حاج مير جواد باغباني » در حياطمسجد جامع با اموال آقاي مير صالح كه بي وارث بود، بنا شد. درحال حاضر از آنجا استفاده نمي شود و صورت مخروبه به خود گرفته است.

3- بقعه شيخ شهاب الدين محمود اهري (قطب العارفين قرن هفتم هجري): حضرت شيخ شهاب الدين در اين مكان خانقاهي ترتيب داد وبه تربيت علماء و عرفاء پرداخت. اين خانقاه در زبان محلي بنام «فبت سرا» معروف و در زمان حيات شيخ از تشكيلات درسي و رونق علمي خاصي برخوردار بود و عالمان و عارفان بزرگي مانند: شيخ جمال الدين تبريزي، بابا فرج وايقاني، باله بنيسي و... در اين دارالعلم به تحصيل كمالات نفساني و فقه مشغول بودند. بناي فعلي بقعه در زمان صفويه (شاه عباس اول) بر روي مرقد شيخ شهاب الدين محمود اهري بنا شده است.

ازدواج و فرزندان
مرحوم آقا نجفي اهري، قبل از عزيمت به نجف، در زادگاه خود بادختر مرحوم ملا تقي، فرزند ملاعلي اصغر رواسجاني به نام «فضه خانم » ازدواج كرد. ثمره ازدواجشان تنها دخترش (رباب) بود كه او را به عقد حاج سيد عباس گرگري، از فضلاي آذري نجف، درآورد.

آقا نجفي از رباب صاحب شش نوه (4 دختر و 2 پسر) شد. تمامي نوه هاي دختري هم اكنون در قيد حيات اند. به ترتيب، همسران حاج آقابخارايي در مشهد، حاج آقا نجومي در كرمانشاه، حاج آقا دهدشتي در آبادان و مرحوم كاتب الغروي (خطاط كاشيكاري هاي حرم امام علي (ع) و امام حسين (ع)) در نجف، هستند و دو نوه پسرش، حاج سيدمحمد حسن گرگري (مقيم اهر) و مرحوم حاج سيد محمد علي گرگري(ساكن نجف) مي باشند.

رؤيايي صادق
معظم له بعد از فرا گرفتن دروس سطح به صورت كامل و شايسته درسن سي و يك سالگي (1313 ه . ق) براي رسيدن به مقامات عالي علمي و اجتهاد به حوزه كهن و هزار ساله نجف مشرف شد و به محافل علمي و جلسات درسي برخي از بزرگان راه يافت. آيت الله العظمي نجفي اهري خود درباره سفر به نجف اشرف مي گفت: «در اهرمنزل كرده و منتظر بودم تا زمينه عزيمت به نجف اشرف فراهم گردد. تقريبا اواسط مهرماه بود. يك شب در عالم رؤيا ديدم كه در حرم مطهر ابا عبد الله الحسين (ع) و در ايوان طلا هستم. بادقت به يكي از ستونهاي ايوان طلا چشم دوخته بودم و سعي مي كردم تا از اين ستون به پشت بام حرم بروم، ناگهان از خواب بيدارشدم. نزديكيهاي صبح بود، وضو ساخته و خود را براي دخول به صبح آماده نمودم، و از خداوند متعال خواستم كه اين خواب را برايم مبارك گرداند. هنوز اذان صبح نگفته بود كه كوبه در منزلمان به صدا در آمد. به پشت در آمده، با نگراني در را گشوده و پدربزرگوارم را مشاهده نمودم. علت تشريف فرمائيش را به اين صبح زودي سئوال نمودم. (پدرش آن زمان در روستاي «رواسجان » زندگي مي كرد.) در جواب فرمودند: امروز آقاي حسن اهري (پدر دكتر قاسم خان) به مكه مشرف اند.

زمينه را فراهم ديده و از پدرم خواستم، تا از ايشان بخواهدساعاتي سفرشان را به تاخير اندازد تا من هم همراه آنان به نجف مشرف شوم. براي خداحافظي از مادر و ساير بستگان به روستاي رواسجان رفتم كه عمويم هم براي همراهيم و تشرف آماده گرديد.

به همراه افراد فوق الذكر حركت نموديم و بعد از طي منزلها اول وارد كربلاي معلي گشتيم. وقتي وارد حرم ابا عبد الله الحسين (ع)شديم، ناگهان چشمم به ستوني افتاد كه آن را در خواب ديده بودم و درست همان ستون بود. به عمويم گفتم: من اينجا را ديده ام وبعد همگي به زيارت نجف مشرف شديم و آقاي حسن اهري بعد اززيارت حضرت امير (ع) جهت تشرف به مكه آماده شدند و من و عمويم از آنان جدا گشتيم و من، بعد از اجازه اقامت و تحصيل در حوزه نجف از آقا سيد محمد كاظم طباطبائي يزدي (صاحب عروة الوثقي)،به عمويم گفتم كه من ماندني شدم و ديگر برنمي گردم و چون خانواده ام را همراهم نبرده بودم،... نامه اي به پدرم نوشتم اگرامكان داشت، همسر و دخترم را به نجف بفرستد و پدرم با همت والاي خود آنها را به نجف فرستاد.

حوزه علميه نجف در زمان حيات آقا نجفي اهري
حوزه كهن و هزار ساله نجف به سال 488 ه . ق به همت شيخ الطائفه ابو جعفر محمد بن حسن طوسي، از بزرگترين عالمان وفقيهان شيعه تاسيس گرديد. همزمان با سالهاي عزيمت آقا نجفي اهري به نجف، در سال 1313 ه .ق، وظيفه پاسداري و حراست ازميراث گرانبهاي شيعه به دست آيت الله العظمي سيد محمد كاظم طباطبائي يزدي رسيده بود كه به حق فقه شيعي را رونق بخشيد وكتاب گرانسنگي به نام «عروة الوثقي » را به رشته تحرير درآورد. و سالهاست كه فقهاي عظيم الشان به آن حاشيه يا تعليقه مي زنند. آنگاه محقق بزرگ و اصولي زبر دست، آيت الله العظمي شيخ محمد كاظم خراساني، معروف به «آخوند» طلوع كرد و رشته اصول فقه را چنان بارور ساخت كه از زمان تاليف كتاب علمي وتحقيقي معظم له به نام «كفاية الاصول » هيچ عالم و فقيهي ازمطالعه و تحقيق آن بي نياز نيست. در حقيقت اين دو بزرگوارنهضت علمي شيخ اعظم انصاري را كه به وسيله ميرزاي شيرازي آبياري شده بود، به تكامل رساندند. همزمان با اين دو بزرگوارو بعد از آنان شخصيتهاي بزرگي مانند: سيد ابو الحسن اصفهاني،شيخ الشريعه اصفهاني و صد فقيه برجسته و استاد مبرز در حوزه نجف قدم به ميدان گذاشتند و به بركت دانش گسترده شان روز به روز بر رونق اين حوزه كهن افزودند و آن را در دو بخش «فقاهت و سياست » فعال و پويا ساختند. آقا نجفي اهري در چنين حوزه اي به تحصيل پرداخت و از جلسات درس و افكار بلنددانشمندان و فقيهاني بهره گرفت. شمار زياد مشايخ عالي واساتيد والا مقام معظم له خود نشانگر موقعيت مهم، پويا و باعظمت حوزه هاي آن روزگار است.

اساتيد
1- مرحوم ملا جواد اهري (استاد مقدمات حاج شيخ در اهر)

2- حضرت آيت الله شيخ عبد الغني مجتهد اهري (استاد آقا نجفي در اهر) فقيه بارع، زبردست، عالم بزرگوار، اديب جليل و شاعرمجيد، از اعاظم فقهاي قرن 13 و 14 ه . ق در اهر ديده به جهان گشود. دوران كودكي و جواني را به كسب علوم در زادگاهش گذراندمدتي به تبريز رفت و در آنجا ساكن شد. در تبريز از جمله عالمان طراز اول و مراجع امور شرعي بود و با حضور او شهر عالم خيز تبريز شكوه، عظمت و شرافت دو چندان يافت. حاج شيخ بعد ازمدتي به تهران عزيمت كرد و اثر ارزنده اش در فقه به نام «درر اللئالي » را در نهايت زيبايي و مهارت، به سبك سيد بحرالعلوم، منظوم كرد و به طبع رسانيد. به اعتراف آگاهان در اين علم كسي را به غير از ميرزا عبد الغني بعد از سيد بحر العلوم ياراي آفريدن چنين اثر عظيمي نبود. وي جامع علوم فقه، اصول،حديث، تفسير و ادبيات بود و در سال 1306 ه . ق در زادگاهش اهر در گذشت.

3- حضرت آيت الله العظمي حاج سيد محمد كاظم بن عبد العظيم طباطبائي يزدي (صاحب كتاب شريف عروة الوثقي) وي از استوانه هاي معارف و فقه جعفري و از مفاخر و مراجع بزرگ تقليد بود. دربيست و هشت رجب (1247 ه . ق) در كسنو يزد متولد و 28 رجب(1337 ه . ق) در گذشت.

4- حضرت آيت الله العظمي شيخ محمد كاظم بن ملا حسين خراساني(آخوند صاحب كفاية الاصول) به سال 1255 ه . ق در مشهدالرضا(ع) متولد و به سال 1329 ه . ق در بيست ذي الحجه در نجف الاشرف درگذشت.

5- حضرت آيت الله العظمي سيد ابو الحسن اصفهاني;از مراجع بزرگ و دور انديش و استاد بسياري از فقهاي نيم قرن گذشته بود. به سال 1284 ه . ق متولد و در سال 1365ه . ق در گذشت. كتاب «وسيلة النجاه » او از مشهورترين كتب فقهي، بعد از عروه الوثقي است.

از ديگر اساتيد آقا نجفي اهري مي توان; آقا شيخ محمد حسين نائيني (متوفي 1355 ه . ق)و آقا شيخ عبد الكريم ممقاني را نام برد.

اجازات اجتهادي و روايتي
مرحوم آقا نجفي اهري بعد از تكميل تحصيلات عاليه، موفق به كسب اجازه اجتهاد و نقل روايات از آيات و بزرگاني مانند سيد محمدكاظم طباطبائي يزدي، شيخ محمد حسين نائيني، سيد ابو الحسن اصفهاني، شيخ عبد الكريم ممقاني شد كه گوياي موقعيت ممتاز علمي آن فقيه فرزانه و توجه اساتيد معظم له به ايشان است. همچنين ارجاع مسائلي از ناحيه آيت الله العظمي بروجردي به وي، گوياي عنايت ايشان و فضل معظم له بود، به عنوان نمونه به دو حكايت اشاره مي كنيم:

1- در زمان آقا نجفي اهري عده اي از ثروتمندان اهر جهت پرداخت بدهي هاي شرعي اموالشان، قبل از تشرف به حج، خدمت آقاي بروجردي مي رسند. قبل از هر چيز، آقا از آنان مي پرسد: از كدام منطقه ايران آمده ايد؟ آنها در پاسخ مي گويند: از ارسباران (اهر). آقا از گرفتن خمس خودداري كرده، مي فرماييد تا زماني كه آقا نجفي اهري در اهرهستند، من اقدام به چنين كاري نمي كنم. برگرديد و خدمت آقا شيخ حسين برسيد.

2- مساله ديگر اين كه در زمان حيات آقا نجفي اهري، شهرداري اهر با غصب قبرستاني كه هنوز مورد استفاده اموات مومنين بود،حمامي بنا كرد، اما آقا نجفي به علت غصبي بودن، اجازه غسل درآن حمام را نمي داد. مردم (انجمن شهر) از آيت الله العظمي بروجردي براي تعيين تكليف استفتا كردند و ايشان از جواب خودداري كرد و به آقا نجفي ارجاع داد و سرانجام حمام به خاطراجازه ندادن آقا براي غسل و استحمام از بين رفت و به مخروبه تبديل شد. بعد از رحلت آقا نجفي رژيم طاغوت مدرسه اي را به نام(ناموس) در آنجا ساخت كه اين مدرسه بعد از انقلاب به نام شهيدبزرگوار رجائي تغيير نام يافت و هم اينك به خاطر فرسودگي،ساختمان جديد مجتمع آموزشي شهيد رجائي در آنجا بنا مي شود.

تدريس، شاگردان و تاليف
مرحوم آقا نجفي اهري در دوران پر بركت عمر شريف خود به مدت ده سال در حوزه نجف اشرف در مسجد هندي ها و مقبره صاحب عروة الوثقي بر كرسي تدريس تكيه زد و كتابهايي مانند قوانين الاصول ميرزاي قمي، فرائد الاصول و مكاسب شيخ انصاري را به شاگردانش از كشورهاي هندوستان، پاكستان، افغانستان و ايران تدريس فرمود.

از شاگردان وي مي توان حضرات آيات و حجج اسلام: شيخ عبد العلي آخوندي اهري، مرحوم حاج سيد صادق آل محمد اهري(اولين امام جمعه اهر بعد از انقلاب)، حاج ميرزا يداله دهقان،حاج آقا بخارايي، حاج آقا نجومي و حاج آقا دهدشتي را نام برد.

آقا نجفي اهري در كنار تعليم و تربيت، كتاب هايي را نيز تاليف كرد. فهرست كتاب هاي وي عبارت است از: 1- «حديقة الاحباب » كتابي وزين و شامل ادعيه، روايات،كرامات، نصايح و مناقب خاندان عصمت و طهارت است و به تعبيرمولف «كشكولي است جمع آوري شده از كتب معتبره.» در تاريخ(1358 ه . ق) در نجف چاپ و به تقريظ مرجع بزرگ شيعه آقا سيدابو الحسن اصفهاني مزين شد. متن تقريظ چنين است: «بسم الله الرحمن الرحيم: الحق و الانصاف كتاب نفيسي است،مشتمل بر اخبار شريفه و مطالب نفيسه و حكايات ظريفه. البته اخوان مومنين در طبع و نشر آن ساعي باشند. «لله در مؤلفه »جناب علم الاعلام ثقة الاسلام آقاي آقاشيخ حسين مجتهد اهري دامت افاضاته ابو الحسن الموسوي الاصفهاني »

2- «شجره طوبي » همانند حديقه است.

3- «رساله عمليه به نام (سدره المنتهي في دين المصطفي)» درسال (1366 ه . ق) در تبريز به چاپ رسيد.

از حاج شيخ شش كتاب چاپ نشده نيز به يادگار ماند كه عبارت است از: 1 و 2- «شرح رسائل و مكاسب شيخ انصاري » 3- «مناسك حج » 4- «اربع مائه (از فرموده هاي امام صادق (ع)» 5- «رد بهائيگري » 6- «آيا قرآن قابل ايراد است؟»

آقا نجفي اهري دست خط خيلي خوبي هم داشت و بخشي از نسخه كتاب «رياض العلماء و حياض الفضلاء» تاليف; ميرزا عبد الله بن عيسي افندي اصفهاني (قرن 12) به دست خط اوست. در اين باره حكايتي خواندني به اين صورت نقل كرده اند: آيت الله العظمي مرعشي نجفي مي خواست در نجف اشرف اين كتاب را از يك زن دست فروش خريداري كند اما انگليسي ها هم مشتري آن بودند و تا سقف 400 دينار براي خريد پيشنهاد كردند اما زن حاضر شد كتاب راتنها در برابر 200 دينار به آقا نجفي مرعشي بفروشد. ايشان هم با فروختن اسباب و اثاث و حتي لباس هاي نوي خود كتاب راخريداري كرد. بعدها آقا مرعشي بر اثر تهديد و اجبار رژيم عراق حاضر شد آن را به انگليسي ها بفروشد; اما قبل از فروش به كمك جمعي از رفقايش آن را استنساخ كرد كه مرحوم آقا نجفي اهري يكي از آنها بود. و قسمتي از كتاب توسط ايشان نسخه برداري شد والان موجود است.

در فهرست «نسخه هاي خطي » كتابخانه آقاي مرعشي; چنين آورده شده است: «توسط آقا شيخ حسين نجفي اهري عناوين و نشانيهاي شنگرف تصحيح شده است.»

مراجعت به اهر
آقا نجفي اهري كه همواره با مشكلات ناشي از فقر، دست و پنجه نرم مي كرد. نقل كرده اند گاه براي خريد حداقل مواد غذايي مجبوربه فروش كتاب هايش مي شد. پس از سي و شش سال تحصيل و تفقه دردين و رسيدن به جايگاه رفيع اجتهاد و كسب اجازات علمي، فقهي در سن شصت و هفت سالگي به سال (1349 ه . ق) براي هدايت مردم به ديار خويش بازگشت تا مصداق آيه نفر گردد. معظم له ازآغاز ورود به منطقه ارسباران (اهر) مرجعيت ديني يافت و دركنار اقامه نمازهاي جماعت ظهر و عصر در مسجد امام خميني (سفيدسابق) و مغرب و عشا در مسجد شيخ عماد، مدرسه علوم ديني شمس(امام صادق(ع)) را كه به تصرف رژيم منحوس پهلوي درآمده بود،بازپس گرفت و به تربيت شاگردان مكتب امام صادق (ع) پرداختند.

حاج شيخ علاوه بر بازسازي مدرسه، باقيات و صالحاتي همچون مرمت و بازسازي مسجد امام خميني (ره) و احداث يك باب «غسالخانه »در نزديكي گلزار شهداي اهر از خود به يادگار گذاشت.

اخلاق و سيره
اخلاق پسنديده و فضائل انساني و صفات پسنديده آقا نجفي اهري زبانزد خاص و عام بود. معظم له به تواضع، حلم، بردباري، عفو وگذشت، سعه صدر، مدارا و خوش برخوردي، احترام به كوچك و بزرگ،احساس مسؤوليت، همياري و دستگيري از فقرا و محرومان وديگرصفات كريمه، معروف بود. در خانه اش همواره به روي مراجعين بازبود و هر كس به حضورش مي رسيد، بي بهره باز نمي گشت. محفل اومجلس انس با قرآن و حديث بود. نه كسي از ديدار او دلتنگ مي شدو نه او از كثرت سئوال و جواب ابراز خستگي مي كرد. هر چند ازاو مي خواستند، مطلب را تكرار مي كرد. عشق و علاقه بي اندازه اي به اهل بيت عصمت و طهارت خاصه حضرت سيد الشهدا و عزاداري او داشت. به عنوان نمونه به حكايتي از سجاياي پسنديده اش اشاره مي كنيم: مي گويند در زمان حيات معظم له، فردي شراب خوار و لاابالي دراهر كه به شرارت و شرب خمر معروف بود، روزي به قصد اهانت به آقا نجفي اهري سر راه او قرار گرفت و به ايشان فحش و ناسزاداد. اطرافيان معظم له خواستند مانع جسارت او شوند; اما آقااجازه نداد و به راه خود ادامه داد. فرداي آن روز آقا به مغازه همان فرد رفت و بعد از سلام و احوال پرسي گفت: ديروز مثل اين كه عصباني بوديد، اگر قرضي يا مشكلي داريد، من در خدمتتان هستم. آن فرد لاابالي كه انتظار چنين رافت و عطوفتي را نداشت،متاثر شد و به پاي آقا افتاد وانگاه از كار زشت خود عذرخواهي كرد.

مبارزات
در مورد زندگي مبارزاتي آقا نجفي اهري مي توان به همراهي و هم آوايي وي با بزرگان نجف، در نهضت مشروطيت، كه به رهبري روحانيان آغاز گرديد، و به حمايت همه جانبه معظم له از حضرت امام خميني (ره) در اوائل شكل گيري نهضت، اشاره كرد. معظم له انس و الفت و علاقه زيادي به حضرت امام (ره) داشت، از نزديك با ايشان در ارتباط بود و از حركتهاي حضرت امام (ره) قاطعانه پشتيباني مي كرد. در سال 1343 ه . ش بود كه حضرت امام سخنراني تاريخي و افشاگرانه خود نسبت به جنايات رژيم سفاك پهلوي و قرارداد ننگين كاپيتولاسيون را ايرادفرمود و به دستگيري و بازداشت امام انجاميد، مرحوم آقا نجفي اهري، شبانه اعلاميه اي صادر فرمود و ضمن محكوم كردن دستگيري حضرت امام، مردم را دعوت به قيام كرد و مهاجرت خود را به تهران به اطلاع عموم رساند.

اعلاميه هاي حاج شيخ شبانه در كوچه و بازار نصب شد و صبح آن روزشور و غوغاي عجيبي بين مردم راه افتاد. آقا نجفي اهري درمقابل صفوف به هم فشرده مردم تا دروازه شهر اهر حركت كرد و ازآنجا با بدرقه مردم به همراهي آيت الله سيد جعفر بني هاشمي اهري جهت اعتراض به بازداشت حضرت امام (ره)، به تهران عزيمت كرد و به مجمع بزرگ روحانيان طراز اول ايران (حضرات آيات عظام: گلپايگاني، مرعشي نجفي، ميلاني، پسنديده (اخوي امام)،شهيدين صدوقي و دستغيب و...) كه در باغ ملك تشكيل شده بود،پيوست. آنان مدت پانزده شبانه روز مشغول برنامه ريزي جهت آزادي حضرت امام بودند و اعلاميه هاي كوبنده اي در همين زمينه صادر مي كردند. متن اين اعلاميه ها با امضاء نزديك به پنجاه نفراز بزرگان در بعضي از اسناد و كتب به ثبت رسيده است. همه روزه نماز جماعت به امامت آقا نجفي اهري برگزار مي گرديد تااينكه يك شب به طور ناگهاني برق منطقه خاموش شد و در تاريكي چهار جيپ ارتشي وارد باغ شدند و آقا نجفي اهري را دستگير و به ساواك انتقال دادند. پس از بازجوئي هاي انجام شده، معظم له راچشم بسته به تبريز فرستادند و بالاخره پافشاري روحانيان و مردم موجب آزادي حضرت امام (ره) شد و امام بعد از آزادي طي تلگراف جداگانه اي از آقا نجفي اهري تشكر و قدرداني كرد. كه متاسفانه بر اثر سهل انگاري وراث اين سند هم مانند ساير اسناد از بين رفته يا مفقود شده است.

رحلت
حضرت آيت الله العظمي حاج شيخ حسين نجفي اهري سرانجام بعد ازصد و چهار سال عمر با بركت و صرف آن در جلب رضاي خالق متعال وخدمت براي اعتلاي اسلام و مسلمين در (23 بهمن 1345 ش) نداي «ارجعي » معبود را لبيك گفت و سبك بال به سوي ملكوت حق وروضه رضوان الهي پر كشيد. پيكر مطهر حاج شيخ بعد از تشييع باعظمت بي سابقه اي در اهر، جهت دفن، به عش آل محمد قم انتقال يافت و با حضور حضرات مراجع و علماي اعلام و جمعي از مردم شريف شهرهاي اهر، تبريز، تهران و قم از مسجد امام حسن عسكري (ع) به سوي حرم كريمه اهل بيت حضرت فاطمه معصومه (س) تشييع شد و بعداز اقامه نماز بر پيكر مطهر آن عالم عامل در مقبره ابو حسين دركنار ياران سفر كرده اش: آيت الله شيخ احمد اهري و آيت الله سيد كاظم كوه كمري اهري به خاك سپرده شد.

فسلام عليه يوم ولد و يوم مات و يوم يبعث حيا.  

                                                                             منبع :سايت حوزه