با اين حال دلايل علمي براي اين آرامش وجود دارد. زماني كه يك دسته برف تازه مانند پتو روي زمين مي‌نشيند جهان تبديل به يك سرزمين عجايب مي شود. كارشناسان هواشناسي معتقدند وقتي دانه هاي برف روي هم انباشته مي‌شوند، فضاي خالي بيشتري نسبت به انباشته شدن آب بين آنها به وجود مي آيد. وجود اين فضاهاي خالي امواج هاي صوتي را جذب مي كند و ديگر صدا نمي‌تواند انعكاس پيدا كند.

اما نسبت حجمي مقدار آب موجود در برف نسبت به باران يك به ده است. به طوري كه يك اينچ باران معادل 10 اينچ برف خواهد بود. اما مقدار مايع آنها ثابت است و فقط در برف مايعات منجمد شده و در هواي سردتري دريافت مي‌شود و در همين سرماي زياد جنبش ذرات هوا كمتر است. سردي هوا و لغزندگي خيابان ها باعث مي شود بسياري از مردم از خانه هايشان بيرون نيايند و حيوانات نيز به علت كمبود غذا و محيط امن در پناهگاه هاي خود بمانند. با اين حال دانه هاي روي هم انباشته شده برف و فضاهاي خالي بين آنها مانند يك عايق صدا عمل كرده و به تنهايي مقدار زيادي از صداي محيط را جذب مي كند تا آرامش يك روز برفي را به مردم هديه كند.

منبع:مهر