عصرايران ؛ رضا ميرمحرابي-  17 مه همزمان با 27 ارديبهشت روز ارتباطات و روابط عمومي نام گذاشته شد و چند سال پيش با تلاش متخصصان حوزه روابط عمومي در داخل كشور در تقويم رسمي جاي گرفت. در اين مجال اندك اعتنايي به گذشته و دلايل نام گذاري اين روز نداريم و مي خواهيم مختصر به اين بپردازيم كه جايگاه روابط عمومي در كشورمان در سازمان هاي اجرايي و دولتي كجاست و اصلا روابط عمومي به چه دردي مي خورد.(متاسفانه اين سخن از زبان بسياري از مديران دولتي شنيده شده است)

دكتر رحمان سعيدي استاد رشته روابط عمومي مي گويد: "يكي از وظايف خطير روابط عمومي در هر سازمان داشتن شناخت علمي از تشكيلات، عملكرد و اهداف سازمان و نيز آشنايي با نقاط قوت و ضعف آن است. اين شناخت لازمه يك برنامه ريزي دقيق براي روابط عمومي است كه بايد به ديگر مخاطبان از جمله مديران و دست اندركاران و كاركنان يا گروه هاي درون سازمان و همچنين مخاطبان خارج سازمان كه به نحوي با موسسه در ارتباط هستند از طريق ارتباطي سازنده و همه جانبه و موثر انتقال يابد. زيرا روابط عمومي وظيفه حفظ گفت وشنود دايم ميان سازمان و مخاطبان مطلوبش را برعهده دارد."

در شرايط فعلي و در عصر حاضر كه مي توان روابط عمومي ها را يكي از مهم ترين اركان حفظ جايگاه و ارتقاي سازمان ها و نهادها دانست، به راستي جايگاه واقعي اين بخش مهم در سازمان ها و نهادهاي ايراني دولتي و خصوصي كجاست؟

در يك روابط عمومي پويا و فعال چند نكته مورد توجه است: فرد، سيستم و كاركرد و درك و شناخت از محيط داخلي و خارجي سازمان كه مي تواند در بلندمدت تصوير ضعيف از يك سازمان را تبديل به يك تصوير مثبت و قوي كند.

اين كه چه فردي بر مسند كارشناس يا رييس روابط عمومي مي نشيند بسيار مهم و حائز اهميت است. نوع نگاه فرد و سوابق و رويكرد ارتباطي اش به عنوان فردي كه تريبون يك سازمان است گاها بسيار مورد غفلت واقع شده  كه آسيب هايي را براي آن سازمان يا نهاد در بر داشته است. اين كه رييس حراست يك سازمان با حفظ سمت رييس روابط عمومي آن سازمان باشد يا اين كه مثلا رييس امور فرهنگي يك نهاد همزمان رييس روابط عمومي باشد از نگاه تخصصي به دور بوده و آن سازمان را در افكار عمومي محيط بيروني خدشه دار مي كند و حاوي ارزش هاي ناديده گرفته شده اي است كه اول از همه دودش در چشم آن سازمان و سپس ذينفعانش مي رود.

درك و شناخت از محيط داخلي و خارجي سازمان، رسالت و ماموريت شركت، چشم اندازها، ذينفعان و مخاطبان همگي از موارد مهمي هستند كه در بسياري از روابط عمومي ها مغفول مانده است و اينجاست همان نقطه اي كه مي طلبد نگاه تخصصي و علمي و تكنيكي به جايگاه روابط عمومي مورد توجه متوليان امر قرار گيرد.

نگاهي به شكاف هاي موجود بين سازمان ها و مخاطبان و ذينفعان همگي ناشي از يك روابط عمومي ضعيف و بي برنامه است. يك روابط عمومي موفق بايد كارآمد، موثر و هدفمند، ساختار ارتباطي با افكارعمومي را پي ريزي كند و تسهيل بخشد تا اين شكاف ها به حداقل ممكن برسد و آن وقت است كه مقدمات شكل گيري يك تصوير مثبت و موفق از سازمان در ذهن همگان شكل مي گيرد.

در اهميت افكار عمومي همين بس كه موجزترين تعريف روابط عمومي را نفوذ در افكار عمومي دانسته اند كه لازمه آن را هم برقراري ارتباط با همگان و توجه به افكار و نظر مردم دانسته اند. به نوعي مي توان گفت پس از گسترش حكومت هاي مردمي و سهيم شدن آن ها در مشاركت هاي اجتماعي، حضور و گسترش روابط عمومي اهميتي دوچندان يافت.

بياييم و كمي به اين فكر كنيم كه يك روابط عمومي خوب و موفق بايد چه ويژگي هايي داشته باشد؟ گفته اند يك روابط عمومي موفق بايد در بيرون سازمان مدعي سازمان و در درون سازمان مدعي مردم باشد. بايد ديوارهاي بين خود، رسانه ها و مردم را برداشت. جلب و گسترش اعتماد، ايجاد اقناع و ترغيب جز پاسخگويي درست به افكار عمومي نيست. روابط عمومي بايد به دنبال برقراري ارتباطي سالم بر اساس تفاهم و اعتماد متقابل براي دستيابي جامعه به حقيقت باشد.

اهميت روابط عمومي در سازمان ها و نهاد ها به قدري زياد است كه به نظر مي رسد بايد نگاه جامع و ويژه اي به جايگاه آن را در دستور كار قرار داد و آن را از اين حالت بي توجهي، كم اهميتي و نگاه غير تخصصي و به ويژه هياتي نجات داد.

كمي به سازمان ها و نهادها و شركت هاي اطرافتان نگاه كنيد. اگر تصوير ضعيف و مهجور و كهنه اي از آن ها در ذهن داريد شك نكنيد يك روابط عمومي ضعيف در آن مستقر است. تكرارش خالي از لطف نيست كه يك روابط عمومي پويا و فعال بايد كارآمد، موثر و هدفمند، ساختار ارتباطي مناسب با افكارعمومي را پي ريزي كند و تسهيل بخشد تا اين شكاف ها به حداقل ممكن برسد و آن وقت است كه مقدمات شكل گيري يك تصوير مثبت و موفق از سازمان در ذهن همگان شكل مي گيرد و سازمان مي تواند با شناخت بهتر از رسالت و ماموريتش خدمت رساني كند.