دروغ ودرشت گويي وخود را به مقامات واصحاب قدرت چسباندن واز آنها مايه گذاشتن نه تنها زشت و ناپسند ونشانه تهي بودن است بلكه ظلم بزرگ به برخي نهاد ها ومراجع قانوني تصميم گيري است كه تصميمات قانوني آنها را افراد به نام خود مصادره وبرله و عليه خود وديگران استفاده مي كنند وموجبات بدبيني به مراجع قانوني را فراهم مياورند.

البته احساس مسئوليت در اداي دين و خدمت به مردم و انجام آن با عزم و ارده مضاعف برمبناي وسع و توانمندي و شايستگي هاي افراد و مقتضيات زمان ومكان يك منطقه وبا استفاده از ظرفيت هاي ملي ومنطقه اي نه تنها اشكال ندارد بلكه امري پسنديده ولازم بوده ودر آموزه هاي ديني ما نيز مورد تاكيد قرار گرفته است وچنانچه نقصي هم در كار به وجود آيد، مردم هم‌ به اعتبار آيه«لا يكلف اللَه نفساً الا وسعها» منصفانه رفتار نموده و مؤاخذه اي خارج ازمنطق نمي كنند.
اما بايددرس گرفت كه هيچ كس با دروغ ، نفاق وتزوير و..... تخريب ، تهمت و افترا به ديگران هيچ وقت راه به جايي نمي برد و جامعه را به مرز بي اعتمادي مي كشاند وچه زيباست ، بگوييم:

الهي...
نصيرمان باش تا بصيرگرديم ؛
بصيرمان كن تاازمسير برنگرديم؛
الهي
اي نام تو شيرين ؛
اي ذات تو ديرين ؛
كينه را ازسينه هايمان بزداي ؛
زبانمان را از دروغ وتهمت نگه دار؛