علائم دروغگويي

زبان بدن دروغگويي:

– حالت فيزيكي فرد محدود و خشك مي شود، دست ها حركت چنداني ندارند. سرعت حركت دست ها و پاها حين دروغ گفتن كندتر مي شود.

– كسي كه دروغ مي گويد، از برخورد چشمي با شما اجتناب مي كند.

– دروغ گو دست هاي خود را به صورت، گلو يا دهانش مي مالد. لمس كردن يا خاراندن بيني يا پشت گوش هم اتفاق مي افتد.

ژست هاي احساسي و تناقض

– زمان و مدت ژست ها و حالات احساسي سرعت عادي خود را از دست مي دهد. ابراز احساسات با تاخير مواجه مي شود و ممكن است طولاني تر از حالت عادي ادامه پيدا كند و بعد ناگهان متوقف شود.

– زمان بين ژست هاي احساسي و كلمات متناقض است. مثلاً كسي وقتي هديه اي دريافت مي كند مي گويد، “خيلي دوستش دارم.” و بعد از گفتن جمله لبخند مي زند به جاي اينكه همزمان با گفتن جمله اين لبخند را نشان دهد.

– ژست ها و حالات با بيانات لفظي مغاير است. مثلاً وقتي مي گويد، “دوستت دارم” اخم مي كند.

– وقتي فرد قصد وانمود كردن حالتي دارد، حالات او به حركات دهاني محدود مي شود  به جاي اينكه كل چهره او را تحت تاثير قرار دهد. مثلاً وقتي كسي به حالت طبيعي لبخند مي زند، اين لبخند روي كل صورت او تاثير مي گذارد.

تعاملات و واكنش ها

– فرد مرتكب دروغگويي، حالت دفاعي به خود مي گيرد. فرد معصوم چنين واكنشي نخواهد داشت.

– فرد دروغگو در مواجهه با فرد مقابل خود كه از او بخاطر دروغش پرس و جو مي كند، احساس ناراحتي مي كند و ممكن است سر يا بدنش را از او برگرداند.

– فرد دروغگو ممكن است ناخودآگاه اشيائي (كتاب، فنجان قهوه و امثال آن) را بين شما و خودش قرار دهد.

زمينه لفظي و محتوا

– دروغگو ممكن است از كلمات خود شما براي پاسخ به سوالتان استفاده كند. وقتي از او مي پرسيد، “آخرين شيريني را تو خوردي؟” دروغگو جواب مي دهد، “نه من آخرين شيريني را نخوردم.”

– دروغگوها گاهي اوقات با بيان عبارات و جملات مستقيم از بيان دروغ   اجتناب مي كنند. به جاي اينكه مستقيماً چيزي را رد يا انكار كنند در لفافه سخن مي گويند.

– فرد متهم به دروغگويي معمولاً بيشتر از حد طبيعي حرف مي زند و براي متقاعد كردن شما جزئيات غيرضروري به آن اضافه مي كند. آنها از سكوت و مكث ميان صحبت ها احساس ناراحتي ميكنند.

– دروغگو با لحني يكنواخت و خسته كننده حرف مي زند و معمولاً از ضماير استفاده نمي كند.

– كلمات او به آهستگي بيان مي شوند و گرامر و ساختار جمله هايش ممكن است مشكل دار باشد.

ساير علائم دروغ:

– اگر باور داريد كه كسي دروغ مي گويد، موضوع صحبت را سريع عوض كنيد. فرد دروغگو خيلي از اين مسئله استقبال مي كند و بحث جديد را با آرامش و اشتياق بيشتري دنبال خواهد كرد. فرد دروغگو علاقه زيادي به عوض شدن بحث دارد درحاليكه كسي كه حقيقت مي گويد از اين تغيير ناگهاني موضوع بحث گيج مي شود و دوست دارد كه بحث قبلي را باز دنبال كند.

– دروغگو براي اجتناب از يك موضوع خاص به شوخي و خنده روي مي آورد.

نكات پاياني:

مشخص است كه داشتن يك يا دو مورد از اين علائم كسي را دروغگو نمي كند. رفتارهايي كه در بالا ذكر شد را بايد درمقايسه با رفتارهاي نرمال شخص مورد نظر بسنجيد.

شكل۱: لبخند اجباري يا تصنعي. فقط عضلات اطراف دهان درگير مي شوند.

شكل ۲: لبخند طبيعي. گروه هاي عضلاني زيادي روي صورت به حركت درمي آيند. عضلات پيشاني پايين كشيده مي شوند، گونه ها و فك حركت مي كنند و بيني هم چين برمي دارد.

ساده ترين راه براي تشخيص يك لبخند واقعي نگاه كردن به چشم هاست. در لبخند هاي طبيعي چشم ها برق مي زنند و اطراف چشم ها چروك برمي دارد. فقط تعداد كمي از افراد هستند كه مي توانند اين حالت را در لبخندهاي تصنعيشان هم ايجاد كنند.

منبع:مردمان