آيا چنين دانشجويي پس از فارغ التحصيلي مي تواند مورد استفاده بخش هاي صنعت و خدمات جامعه قرار بگيرد و باعث پويايي و پيشرفت آنان گردد؟
صنعت و دانشگاه به جاي ارتباط بايد با هم شريك باشند چون دو تا شريك همواره جوياي احوال هم هستند و هميشه دوست دارند حال هر دو خوب و عالي باشند. امروز بخشهايي از صنعت كه نياز به مساعدت دانشگاه دارد اگر ناخوش احوال است آيا كسي دانشگاه را مواخذه مي كند و بالعكس اگر در نتيجه عدم استفاده از ظرفيت هاي دانشگاه و مديريت غير علمي كسي تصميم گيران اين عرصه را مواخذه مي كند؟! استاد در دانشگاه ترفيع خودش را مي گيرد و انبوهي از مقالات علمي هم در كشور چاپ مي شود بدون آنكه تبديل به توليد تجاري و ارزش افزوده شود و از طرفي مديران صنعت هم ارتقاي خود را دارند و اين نتيجه ارتباط دانشگاه و صنعت است و الحمدالله همه به سلامت از بودجه عمومي كشور تا دلتان بخواهد براي طرح هاي مختلف استفاده مي كنند! اگر چه بهبود وضعيت اقتصادي پارامترهاي متعددي را شامل مي شود و در اين مقال نمي گنجد ولي به بيان ساده اگر پيوند اين دو ركن اساسي يعني دانشگاه و صنعت باهم به صورت شراكت بود هر دو در سود و زيان خود شريك بودند آيا نمي توان تصور نمود امروز وضعيت اقتصادي كشور به مراتب بهتر از ديروز بود ؟.