هوا سرد است
چه نامرد است سرمای دم صبح
درون جیبهایم بسته یخ دستانم از سرما
چه سوز نا جوانمردی به زیر گوشهایم نغمه می خواند
شده قندیل یخ از شاخسار سیب آویزان
قدم هایم شمارش می شود بر سنگفرش پر زبرف از دور
گمانم اسم این زیبا...
زمستان است .
تقدیم به تمام کهنه رفیقهای اهری/فرهاد امیری
شعریست در مورد زمستان به یاد خاطرات دوران مدرسه که پای پیاده از نخود تپه تا دبیرستان مطهری در چای کنار را طی می کردم .