نامدیران ابزارهایی برای سلطه بوروکراسی و پنهان کردن عدم کفایت خود در قبال تصمیمات دارند و آن عبارت است از یک قلم ، یک درخواست ، و عبارت جهت اقدام برابر مقررات برای تصمیم گیری در خصوص درخواست ها!! که البته نامدیران باهوش تر از عبارت جهت بررسی و اقدام لازم برابر مقررات استفاده می کنند تا بدین طریق از نشستن بر کرسی مدیریت مدهوش تر شوند، و با تفویض مسئولیت تصمیم گیری، کارکنان سوار بر اسب بوروکراسی، بر هر سمت و سویی که دل می برد، بتازانند!
فاجعه سلطه بوروکراسی بر برخى سازمانهای دولتی بدین جا ختم نمی شود. قابل تامل است که در سازمانهاى خصوصی افراد به خاطر دانش و تجربه و مهارت در انجام دادن کار قدرتمندتر مى باشند، و در سیستم دولتى افراد مسلط به بوروکراسى، احساس قدرتمندی بیشتری می کنند. در چنین ساختارى که مدیر چیزی از مدیریت نداند، بوروکراسى منبع اصلى قدرت محسوب مى شود و تغییر در بخشى از بوروکراسى آیین نامه ها و مقررات ابزار اصلى قدرت نمایى نامدیران خواهد بود!! گرایش نامدیران به اپیدمی بیماری همه گیر بوروکراسی موجب می شود ایشان با وجود کمترین تخصص در امور جزئی سازمانی اقدام به تغییر مقررات و قوانین کنند و این موضوع، آسیب های ناشی از نامدیران بوروکرات را به سازمان تشدید می کند. هر چند مدیران با دانش نیز در بلند مدت از خطر ابتلا به اپیدمی بوروکراسی در امان نیستند!
بوروکراسی سه گرایش ذاتی را داراست: 1 گرایش به بزرگتر شدن خود 2 گرایش به پیچیده تر کردن کردن قوائد 3 گرایش به اولویت دادن منافع واضعان بوروکراسی به عامه مردم؛ از سوی دیگر نامدیرها گرایش به سلطه سازمانی و پنهان کردن ناکارآمدی های مدیریتی دارد! بوروکراسی بزرگتر و پیچیده تر نیز پتانسیل بیشتری برای سلطه و عدم توجیه منطقی عدم پرسش از چرایی تصمیمات دارد و متعاملان خود را اعم از کارمند و ارباب رجوع مسخ و مسحور خود می کند. چنین است که در و تخته نامدیر و بوروکراسی به هم جفت می شوند!!
آفات اصلی سلطه بوروکراسی شامل کندی فرآیندهای سازمانی، عدم گرایش به رشد سازمانی، عدم تفکر استراتژیک، مقاومت در برابر تغییر، هدر رفت منابع، عدم پذیرش ایده های نو کارکنان خلاق، و منفعل بودن در برابر تغییرات محیطی است. در واقع نامدیران به جای استفاده از ظرفیت های بوروکراسی برای تحقق اهداف ذی نفعان، بر خود بوروکراسی به عنوان هدف تمرکز دارند.
بوروکراسی صرفا قاعده ای برای انجام کار می باشد و ترکیب آن با تدبیرهای مدیریتی و انعطاف در ریختن مسائل در قالب های بوروکراتیک متنوع می تواند به تسهیل در امور کمک کند .
بنابراین برای مدیران مبتلا به اپیدمی بوروکراسی راه حل های زیر پیشنهاد می شود:
-پرداختن به امور کلان و بلندمدت توسط مدیران عالی و توسعه تفکر استراتژیک در خود
-مدیریت امور جاری بر مبنای استثنا
-تعبیه درگاه هایی برای انتقال مشکلات بوروکراسی قوانین و مقررات حاضر از سوی ارباب رجوعان سازمان
-بررسی، تدوین و اصلاح قوانین و مقررات دست و پا گیر در جلساتی با ترکیبی از دیدگاه استراتژیک و حل مسئله مدیران عالی و تسلط فنی و بوروکراتیک مدیران و کارکنان عملیاتی
منبع: @bineshmodiriat @organizationalbehavior
@vdini
| 
با مطالعه بُعد مدیریتی برخی سازمانهای دولتی به نظر می رسد مدیریت این سازمانها در سیطره دو عنصر اصلی هستند، اول مدیرانی که فکر می کنند سازمان را اداره می کنند؛ دوم بوروکراسی قوانین و مقررات عنصری که واقعا سازمان را می چرخاند! ناکارآمدی مدیریت، و سلطه بوروکراسی در چنین سازمانهایی زمانی بیشتر نمود پیدا می کند، که با مراجعه ذی نفعان به ایشان برای حل مشکلی که بر اساس منطق انسانی مشکل قلمداد نمی شود، محدود کنندگی بوروکراسی قوانین و مقرراتی که توسط انسان برای حل مشکل تدوین شده است ، به عنوان مانع عمده حل مشکل از سوی مدیر مطرح می شود.