از نظرجماعتی اگر یک وقتی در یک جمعی حواستان نباشد و کسی را تحویل نگیرید به زعم همین افراد میشوید مغرور و به اصطلاح عامیانه می گویند دیگر مردم را تحویل نمی گیرد و هزار جور بهانه می آورند و ... سلام و علیک که بکنید وگرم تحویل بگیرید خیال بد می کنند و می گویند انتخابات نزدیک است و دارد فضا سازی می کند برای جمع آوری رای و... در حالی که این قبیل آدم ها خود در مناسبت های مختلف در بین مردم حضور پیدا کرده و برای آنها نقش دایه مهربان تر از مادر را بازی می کنند که اگر سابقه آنها را بررسی کنید متوجه می شوید که مراودات امروزشان برای منظور خاص و فصلی و موقتی است و چون حضور خودشان با نیت و منظور دیگری است به قول آن مثل معروف که کافر همه را به کیش خود پندارد به راحتی در مورد دیگران قضاوت های نابجا کرده و فضای عمومی را مسموم می کنند ، به عنوان مثال وقتی شخصی از خردسالی و بیش از 30 سال است که در راهپمایی 22 بهمن یک شهر یا منطقه شرکت می کند و الان یک موقعیت اجتماعی هم دارد به زعم اینها می شود حضور برای شرکت در انتخابات ! حال باید پرسید آیا کسانی که برای چند صباحی آفتابی میشوند ، حضورشان در راهپیمایی از سر تکلیف است یا برای دیده شدن و به اقتضای زمان و تاریخ مصرف امروز !؟ البته در اینکه حضور در مناسبت های ملی و مذهبی وظیفه هر ایرانی آزاده است شکی نیست و مردم عزیز ایران نیز بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی همواره نقش و وظیفه خود را در عرصه های مختلف به خوبی انجام داده اند ، این مسئولین هستند که مرتب رفوزه می شوند در بعد اجرایی سازمانی را تصور کنید که رییس و مسئولین آن به دور از وظایف ذاتی خود ظاهرا به امور خیریه بپردازند و از منابع در اختیارشان به عناوین مختلف به اشخاص حقیقی و حقوقی بذل و بخشش بکنند تا وجهه خوبی از خود برجای بگذارند و این قبیل کارها را انقلابی گری و فرصتی برای خدمت بیشتربدانند! حال اگربه هر دلیلی مسئولیت را واگذار بکنند و رئیس بعدی این راه را نرود اولا برای او از همین محل کلی درد سر درست می کنند که او مثلا مومن و انقلابی و... نیست و ثانیا اگر یک روزی این رئیس جدید بخواهد یک کار قانونی انجام دهد می شود سوء استفاده و دهها انگ دیگر به ایشان زده می شود تا به هر طریق ممکن مثلا بی کفایتی او را ثابت کنند به عنوان مثال برگزاری به اصطلاح یک اردوی فرهنگی و یا مساعدت به یک برنامه مذهبی از سرانه اداره به اشخاص ثالث که محل کمک جای سئوال و محل هزینه اشکال شرعی و قانونی دارد! اگر خودشان انجام بدهند می شود کار خیر و ترویج ارزش ها اما به زعم اینها اگر دیگری که نگاه متفاوت با اینها دارد در همان سازمان به حکم وظیفه برای دیدار یک فرزند و خانواده شهید معززی از کارکنان زیر مجموعه خود برود می شود سوءاستفاده و... حال نکته اینجاست کسانی که به دنبال فریب افکارعمومی برای خوب وموجه جلوه دادن خود هستند همواره در سند سازی و اتهام زنی ید طولانی دارند واضحتر بگویم اگر کسی نماینده مجلس بود و به حکم وظیفه به عده ای مددجوی شریف کمک کرد و اسم اینها را درهیچ دفتری برای استفاده آتی ننوشت، هستند کسانی که از آن طرف لیست و پرونده درست کنند و به جاهای مختلف ارسال نمایند و دربین مردم تعبیر برعکس نموده و سخن از اختلاس و خوردن و بردن های آنچنانی بکنند اما وقتی از قضا خوشان به آن مسئولیت می رسند انباری برای خود از کمک های دیگران درست می کنند و معلوم می شود که این همه داد و آه و ناله برای چه بوده و سربسته باید گفت و عبور کرد ... وقتی مسئولی در دوران مسئولیتش خود دهها خطا و تخلف فاحش داشته وکسی جایگزینش می شود به حکم اخلاق و انسانیت و...آبروداری کرده و مسائل و مشکلات پیش آمده را مدیریت واصلاح می نماید و وی و اطرافیانش را از آسیب های بعدی مصون میدارد ، علم دادخواهی برمیدارد و با نشان دادن چند کاغذ و...در اینجا و آنجا به عنوان مدعی از فساد و سوء استفاده و رانت و انواع و اقسام تهمت و افترا سخن گفته و اینگونه انتقام می گیرد ، معلوم است که ازدست دادن موقعیت قبلی چقدر سخت و سنگین بوده است!؟ اما آنچه جای بحث هست اینست که این بگو و مگو ها و ناهنجاری های اجتماعی شاید همیشه وجود داشته باشد و مخاطبین در خیلی از موارد بر سر دو راهی قرار گیرند که چه کسانی راست می گویند و چه کسانی ناراست و شاید در کوتاه مدت تشخیص آن برای آنها سخت باشد و وقتی متوجه حقایق بشوند که دیگر کار از کار گذشته و بخش بزرگی از اعتماد عمومی آسیب ببیند. اینجاست که شفافیت اطلاعات در جامعه ومطالبه صحیح حقوق اجتماعی راه را بربسیاری از کج روی ها و تصمیمات غلط می بندد ، امروز هرکسی که فکر و نظری دارد باید با اسم و نام خود آن را بگوید تا اولا عرصه بر تابلوهای بی نام و نشان وشخصیت های کاذب وخود ساخته و کسانی که با اسم مستعار و جعلی می نویسند و می گویند تنگ شود و ثانیا فرهنگ استفاده ازمبادی صحیح و بدون روتوش ترویج شود چون راستی آزمایی نیاز به ریشه و شناسنامه دارد و هر زمان اطلاعات و آگاهی ما نسبت به مباحث عمومی و وظایف و میزان تاثیر گذاری هریک ازنهاد ها و سازمان های مسئول مانند مجلس و مسئولین و... از مسیر صحیح خود تبیین و تشریح گردد تصمیماتمان تابعی از احساسات زود گذر نخواهد بود و از ابزار باز خواست ،ارزیابی و نظارت و نمره دادن که حق طبیعی مردم است،به درستی استفاده خواهد شد . امروز گسترش فضای مجازی و امکان نشر اطلاعات در کسری از ثانیه فرصت بزرگی است که یکی از ابزاهای شفافیت در گفتار و کردار همگان است چندی پیش شخصی در فضای مجازی ادعا کرده بود که فرد مشهوری او را در هتلی کتک زده این خبر به سرعت پخش شد و خیلی ها این کار را تقبیح کردند و اظهار تاسف خوردند ، اما بلافاصله با همان سرعت خبر دیگری با مستنداتی در همان فضای مجازی منتشر شد که خلاف گفته های آن شخص مدعی را نشان می داد و این قدرت فضای رسانه ای مجازی است که قدرت نظارت همگانی بر رفتار مسئولین و حتی شهروندان را افزایش و به روز می کند. آنچه در این مقال آمده صرفا نظر و تحلیل شخصی نگارنده بوده و به مکان و زمان و شخص خاصی اشاره ندارد اما خوب که نگریسته شود مصادیق آن در دور و اطرافمان زیاد است، البته نگارنده خود مصون از اشتباه و خطا و نقد نبوده و ممکن است به این نگارش انتقاد و یا اشکال جدی از طرف صاحبنظران و خوانندگان محترم وارد باشد که صمیمانه مورد پذیرش قرار خواهد گرفت. | 
