یکی از آفت ها و نقاط آسیب پذیر در شرکتها و سازمان های بالاخص دولتی این است که گاهی افراد بدون طی کردن مراحل رشد و توسعه فردی به واسطه ارتباطات خود یک شبه راه صد ساله را طی نموده و برمسند مدیریت جلوس می نمایند بدون آنکه در آن حوزه از تجربه حداقلی برخوردار باشند کسانی که بدون اتکا به دانش و توانمندی خود و ظرفیت های درون سازمان صرفا نگاهشان به بیرون از سازمان باشد معمولا ارتباط خوبی با درون سازمان و سرمایه های آن برقرار نکرده و به واسطه وجود افراد چاپلوس و فرصت طلب در دور و اطرافشان حرفه ای عمل نمی کنند و حرف ها و نگاه کارشناسی متخصین امر دلسوز و متعهد را برنمی تابند و چون درک درستی از سازمان ، ماموریت ها و اهداف آن ندارند و سریعتر میخواهند بر اساس شعار های ذهنی خود قله های موفقیت را طی کنند اتفاقا متخصصین امر را با برچسب های ناروا مانع پیشبرد اهداف خود می دانند

در هر صورت یکی از لوازم مدیریت برسازمانها و شرکت ها داشتن دانش، تجربه و تخصص کافی و روحیه تحول خواهی، نشاط و شناخت کامل از ماموریت ها ، اهداف ، برنامه ها و شرح وظایف آنهاست و الا بدون توجه به لوازم مذکور سازمان با نارسایی ها و مشکلات عدیده دست و پنجه نرم خواهد کرد