يكي از آفت ها و نقاط آسيب پذير در شركتها و سازمان هاي بالاخص دولتي اين است كه گاهي افراد بدون طي كردن مراحل رشد و توسعه فردي به واسطه ارتباطات خود يك شبه راه صد ساله را طي نموده و برمسند مديريت جلوس مي نمايند بدون آنكه در آن حوزه از تجربه حداقلي برخوردار باشند كساني كه بدون اتكا به دانش و توانمندي خود و ظرفيت هاي درون سازمان صرفا نگاهشان به بيرون از سازمان باشد معمولا ارتباط خوبي با درون سازمان و سرمايه هاي آن برقرار نكرده و به واسطه وجود افراد چاپلوس و فرصت طلب در دور و اطرافشان حرفه اي عمل نمي كنند و حرف ها و نگاه كارشناسي متخصين امر دلسوز و متعهد را برنمي تابند و چون درك درستي از سازمان ، ماموريت ها و اهداف آن ندارند و سريعتر ميخواهند بر اساس شعار هاي ذهني خود قله هاي موفقيت را طي كنند اتفاقا متخصصين امر را با برچسب هاي ناروا مانع پيشبرد اهداف خود مي دانند
در هر صورت يكي از لوازم مديريت برسازمانها و شركت ها داشتن دانش، تجربه و تخصص كافي و روحيه تحول خواهي، نشاط و شناخت كامل از ماموريت ها ، اهداف ، برنامه ها و شرح وظايف آنهاست و الا بدون توجه به لوازم مذكور سازمان با نارسايي ها و مشكلات عديده دست و پنجه نرم خواهد كرد