با سلام خدمت جناب مهندس عزیز ، مطلبی در وبلاگ مهندس علی اکبرزاده می خوندم که خوشم اومد ،هرچند که مرتبط با مو ضوع مربوط به سایت شما نباشد....به شرح ذیل :
آن زمان که مرا پیر و از کار افتاده یافتی،اگر هنگام غذا خوردن لباسهایم را کثیف کردم ویا نتوانستم لباسهایم را بپوشم اگر صحبت هایم تکراری و خسته کننده است صبور باش و درکم کن یادت بیاور وقتی کوچک بودی مجبور میشدم روزی چند بار لباسهایت را عوض کنم برای سرگرمی یا خواباندنت مجبور میشدم بارها و بارها داستانی را برایت تعریف کنم و برایت لالاةی بخوانم و ده بسا با تکرار کلماتی گریه ام می گرفت و ...
وقتی نمیتوانم بعضی از کارها را انجام دهم مرا سرزنش و شرمنده نکن
وقتی بی خبر از پیشرفتها و دنیای امروز سوالاتی میکنم،با تمسخر به من ننگر
وقتی برای ادای کلمات یا مطلبی حافظه ام یاری نمیکند،فرصت بده و عصبانی نشو
وقتی پاهایم توان راه رفتن ندارند،دستانت را به من بده...همانگونه که تو اولین قدمهایت را کنار من برمیداشتی و من به همین خاطر لذت می کردم....
زمانی که میگویم دیگر نمیخواهم زنده بمانم و میخواهم بمیرم،عصبانی نشو..روزی خود میفهمی از اینکه در کنارت و مزاحم تو هستم،خسته و عصبانی نشویاریم کن همانگونه که من یاریت کردم کمک کن تا با نیرو و شکیبایی تو این راه را به پایان برسانم یاریم کن تا بتوانم از شماها خداحافظی کنم و دل بکنم فرزند دلبندم،دوستت دارم زندگی را بىون من تجربه می کنی کمی صبور باش آری شنیده ام که می خواهید از وطن هم بروید راهی غربت شوید لطفا دقیق فکر کنید دنیا فقط همین لحظات نیست که می بینید شاید روزگار سختتری هم داشته باشید من مانع پیشرفت شماها نمی شوم اگر می روید به فکر همین روزهای خودت هم باش شاید آن روزها دیگر منی در کار نباشد ولی برای فرزندانت دل نوشته ای داشته باشی بهتر است از خانه پدری بگوئید شاید نمی دانم و شاید ...دوستتدار همیشگی پدر پیر

نام: پست الکترونیکی: آدرس وب: پاسخ:       کد امنیتی: