ایران با توجه به دراختیار داشتن یکی از بزرگترین ذخایر غنی گاز جهان از پتانسیل و ظرفیت بالایی برای افزایش تولید این حامل انرژی برخوردار می باشد، با افزایش ظرفیت تولید گاز دیگر نیازی به تحویل گازوئیل و فرآورده‌های نفتی به نیروگاه‌ها و صنایع به ویژه در فصل زمستان نخواهد بود و حتی قابلیت های صادرات این فرآورده‌های نفتی به جای نفت خام و خام فروشی به بازارهای جهانی بیش از پیش فراهم خواهد شد.
بدین منظور توسعه فازهای میدان بزرگ مشترک گازی پارس جنوبی نیاز به یک برنامه جامع و تعیین اولویت بندی دقیق برای تأمین مالی و کالایی دارد، از این رو باید فازهایی که دارای بیشترین پیشرفت فیزیکی هستند در اولویت اول توسعه، تکمیل و راه اندازی قرار گیرد.
علاوه بر مصارف داخلی در عرضه بین الملل نیز افزایش صادرات گاز می تواند منجر به ارتقای قدرت چانه زنی و جایگاه بین‌المللی ایران در عرصه‌های مختلف و زمینه ساز تسهیل در روابط سیاسی و خارجی کشور شود، در صورت افزایش ظرفیت تولید ، صادرات گاز می تواند به کشورهای مختلف همسایه و کشورهای اروپایی به عنوان یک اولویت در دستور کار قرار گیرد.به عنوان مثال می توان گاز ایران را به کشورهایی مانند امارات که نیازمند تأمین سوخت نیروگاه های خود به ویژه در فصل تابستان می باشد صادر نمود و از ظرفیت مازاد گاز در این فصل به دلیل کاهش مصارف خانگی بهره جست.
در حال حاضر روسیه با صادرات گسترده گاز طبیعی به اروپا در بسیاری از تصمیم گیری‌های سیاسی و اقتصادی کشورهای عضو اتحادیه اروپا تأثیرگذارمی باشد و هم اکنون بخش عمده ای از صنایع و نیروگاه‌های اروپایی به گاز روسیه وابسته است که این وابستگی منجر به افزایش قدرت چانه زنی روس‌ها در مبادلات سیاسی و بین‌المللی در سطح اتحادیه اروپا شده است.
| 
طبق آمار و ارقام موجود هم اکنون نیاز واقعی کشور به گاز به منظور تأمین نیازهای انرژی مشترکان خانگی، تجاری، صنایع، نیروگاه‌ها، پتروشیمی‌ها، صادرات و از همه مهمتر تزریق به مخازن قدیمی نفت کشور بیش از یک میلیارد مترمکعب در روز برآورد می شود.