ایران با ذخایر بیش از ٣٣ تریلیون مترمکعبی خود بر روی سکوی اولین کشور دارنده این ذخایر در دنیا تکیه زده است، اما داشتن این ذخایر در صورتی به تولید ثروت و کمک به رشد اقتصادی کشور  منجر می شود که بتوان گاز تولیدی را صادر یا صرف امور تولیدی در کشور کرد نه این که همه آن را در سیستم گرمایشی منازل و...سوزاند .

اغلب تصور می کنند چون پول می دهند پس مصرف حداکثری گاز حق طبیعی همه است به طوری که اقداماتی مانند افزایش پلکانی قبوض گاز و حتی قطع گاز مشترکان پرمصرف و واحدهایی که الگوی مصرف را رعایت نمی کنند ، نتوانسته در تعدیل این تصور کارساز باشد، اما واقعیت این است که در کشورهایی که دمای هوای آنها به مراتب سردتر از ایران است، رفتار مصرفی مشترکین با گاز بهتر از ما  هست و ترجیح می دهند لباس گرم بپوشند و درجه دمای محل کار و اتاق شان را در حد معمولی و معقولی نگه دارند تا با قطع گاز مواجه نشوند.

باید پذیرفت که مشترکان به تنهایی مهم ترین عامل افزایش مصرف گاز نیستند بلکه بسیاری از ساختمان های فعلی به دلیل نداشتن عایق کاری خیلی زود سرد و خیلی دیر گرم می شوند و نمی توانند مانع از ورود سرما و خروج گرما شوند، ضمن این که بسیاری از وسایل گاز سوز و تجهیزات گرمایشی هم استاندارد نبوده و یا راندمان حرارتی پایینی دارند.

اما با این حال در حال حاضر و در شرایطی که در کوتاه مدت امکان تولید بیشتر وجود ندارد مشترکان گاز طبیعی می توانند سهم بزرگی را در کاهش مصرف در روزهای سرد زمستان به عهده داشته باشند.اگر مشترکان بتوانند همان صرفه جویی معمولی را رعایت کنند آن هم بدون این که ناچار باشند وسایل گرمایشی خود را خاموش کنند و یا به سختی بیفتند، می توانند 5تا 10 درصد در مصرف گاز صرفه جویی کنند که این حجم گاز در شرایط سرمای فراگیر و پایدار در کشور می تواند سهم مهمی در توزیع عادلانه تر انرژی پاک داشته باشد.

مخلص کلام اینکه صرفه جویی به شکل کنونی نمی تواند مشکل را در دراز مدت حل نماید، بلکه برای مصرف بهینه و درست انرژی در کنار فرهنگ سازی مناسب و سیاستهای تشویقی ، قیمتی و غیره دولت ؛ باید با عزم و اراده  ملی نسبت به تولید مصالح با کیفیت، تجهیزات و تاسیسات با راندمان بالا توجه جدی نموده و با دقت و نظارت کافی در ساخت و سازها و امر طراحی تاسیسات به استانداردهای روز دنیا نزدیک تر شویم.