باید بپذیریم انسان در شرایط و موقعیت های مختلف قرار می گیرد تا از هر یک درسی بیاموزد و تجربه ای کسب کند. گاهی اوقات، انسان کسانی را در اطراف خود می بیند که این توانایی را دارند که بر غم ها و مشکلات بزرگشان فائق آیند. آنها همواره خوشرو و بانشاط هستند و هیچ گاه در برابر مشکلات تسلیم نمی شوند و در هنگام مواجهه با آن استوار می ایستند. در مقابل، افرادی دیگری نیز هستند که همواره گله و شکایت دارند، ازکاه، کوه می سازند و زندگی را با اخم و تخم سپری می کنند.
هر کسی به نوبه خود دارای مشکلات، استرس ها و تنش های مخصوص به خود است. اما اگر آدمی بیاموزد که چگونه با این مشکلات کنار بیاید در پایان، پیروز از میدان خارج می شود. زندگی نعمتی زیباست که از سوی خداوند به ما ارزانی شده است و تا وقتی امید و شادی وجود دارد زندگی جاری است. شاد زیستن نوعی هنر است. اگر این واقعیت را بپذیریم که «سخت گیرد این جهان بر مردمان سخت گیر» می توانیم با نگاهی همراه با تساهل به مشکلات زندگی، شادی را همیشه برای خود و دیگران به ارمغان بیاوریم. زندگی انسان با این دو واقعیت رو به روست: گاهی غم و زمانی شادی. همه انسان ها قدرت آن را دارند که نومیدی را به امید، شکست را به پیروزی و اشک را به لبخند مبدل سازند در صورتی که به زندگی و شگفتی های آن، به لذت ها، نا امیدی ها، رنج ها و دردها به صورت واقع بینانه ای بنگرند. متأسفانه ما انسان ها برای شاد بودن شرط و پیش شرط تعیین می کنیم. راز واقعی شاد بودن این است که از تمام لحظه های زندگی لذت ببریم، لحظات شادمانه را شکار کنیم. هنر این نیست که انسان در روزگار خوش و زمان موفقیت و لحظه های شیرین شاد باشد بلکه هنر این است که انسان در اوج درگیری ها، سختی ها و مشکلات احساس شادمانی کند.
خراسان - مورخ دوشنبه 1392/11/14 شماره انتشار 18615
|