امروزه دسترسی به‌‌اینترنت برای همه کسب و کارها حیاتی به نظر میرسد. نقطه نظرات مختلفی در خصوص دسترسی کارکنان به‌‌اینترنت در سازم‌‌آن‌ها وجود دارد. برخی مدیران محدودیت و عدم استفاده از‌‌اینترنت توسط کارکنان را به منظور جلوگیری از کاهش بهره‌وری راه‌کار مناسبی می‌دانند. در مقابل برخی از پژوهشها وجود رابطه بین دسترسی به‌‌اینترنت و کاهش بهره‌وری را مردود دانسته اند و برعکس به دلیل افزایش روزافزون اهمیت شبکه‌های اجتماعی و مجازی در توسعه کسب و کارها، منع کردن کارکنان از استفاده از‌‌اینترنت را کاهنده بهره وری سازمانی می‌دانند. از‌‌این رو کنترل دسترسی کارکنان به‌‌اینترنت یکی از چالش‌های اساسی سازمانها به شمار می‌رود. برخی از سازمان‌های پیشرو با استفاده از راه‌کارها و آموزش‌های مناسب توانسته‌اند که این چالش را مدیریت کرده و از اینترنت در راستای اهداف سازمان استفاده بهینه کنند.
از نظر شما راه‌کارهای مناسب برای مدیریت کردن چالش دسترسی کارکنان به‌‌اینترنت در سازمان‌های‌‌ایرانی، با توجه به خصوصیات فضای کسب و کارها در‌‌ایران چیست؟ و چگونه می توان استفاده و دسترسی به اینترنت را در سازمان هدفمند و اثربخش کرد؟
برای مطالعه نقطه نظر مدیران و صاحب‌نظران به اصل مقاله مراجعه نمایید
نظرات کاربران:8 نظر (فعال: 8 ، در صف انتشار: 0، غیر قابل انتشار: 0)
مرتب سازی بر حسب
(
قدیمیترین | جدیدترین | بیشترین امتیاز | کمترین امتیاز | بیشترین پاسخ | کمترین پاسخ)
زمانی در شرکت ما برای هر کارمند اینترنت با دسترسی آزاد به همه سایتها به صورت ساعتی داده میشد یعنی به هر کارمند براساس برخی بررسی ها می توانست ۱یا۲یا۳ساعت در روز از اینترنت استفاده دلخواه داشته باشد و علاوه بر آن سایتهای کاری تمام ساعات باز بودند .با اینکه طراحی و راه اندازی و سرویس دهی آن خیلی فکر و زحمت برد ولی به نظر من خیلی خوب بود ولی همه شکایت داشتند الان هیچ اینترنتی سرویس داده نمی شود و هیچ کس شکایت ندارد.
در این مقاله به سوالی می پردازیم که بسیاری از سازمان ها و مدیران با آن درگیر هستند. اینکه مشکلاتی که دسترسی به اینترنت در شرکت های دولتی می تواند به وجود بیاورد چه چیز هایی هستند.
مشکل من یک مدیر دولتی هستم که مجبور هستم برای کارکنانم دسترسی به اینترنت را فراهم کنم. در حال حاضر کارکنان می توانند در اینترنت بگردند و نامه های الکترونیکی شان را چک کنند. ما متوجه شده ایم که یکی از کارکنانمان زمان بسیار زیادی را به جست وجو کردن در اینترنت می گذراند و به ما خبر رسیده است که او در زمان کار به سراغ برخی بازی ها و فیلم های اینترنتی می رود. آیا پیشنهادی برای ما دارید؟
پاسخ هر روزه سازمان های دولتی بسیاری دسترسی به اینترنت را برای کارکنانشان فراهم می کنند. بنابراین این سوال مساله ای است که هر روز سازمان های دولتی بیشتری با آن مواجه می شوند. چگونه می توان دسترسی به اینترنت را به گونه ای قانونمند کرد که در عین حال این تکنولوژی کاربری خود را از دست ندهد؟ در واقع سوال این است که چه حدی از قانون گذاری برای اینترنت مطلوب است؟ در مجموع بیایید به یاد داشته باشیم که اینترنت اجازه برقراری ارتباط و تحقیق کردن را از درون خود اداره برای کارکنان فراهم می کند. ثانیا، یکی دیگر از مزایای داشتن اینترنت در محل کار این است که کارکنان می توانند با یکدیگر و با افراد خارج از اداره با سهولت بیشتری ارتباط برقرار کنند. متاسفانه برای پاسخ دادن به این سوال قوانین مشخص و از پیش تعیین شده ای که به صورت کامل مشکل را از میان بردارند وجود ندارد. در موقعیت شرح داده شده در بالا، مسائل بسیاری به چشم می خورند. شاید بزرگ ترین مشکل این است که کارمند مذکور از اینترنت برای دسترسی به برخی سایت های غیراخلاقی استفاده می کند. مساله ای که مخصوصا در سازمان های دولتی اهمیت فراوانی می یابد. در عین اینکه افراد کمی از این موضوع اطلاع دارند، کارکنان باید بدانند که سایت هایی که آنها به سراغ شان می روند را به سادگی می توان تحت نظارت قرار داد و صاحب وب سایتی که ایشان به آن سر می زنند، می تواند از این اطلاعات که چه کسی به سایتش سر زده است، استفاده فراوانی بکند. از آنجایی که بسیاری از کارکنان دولتی مشخصه هایی دارند که نشان می دهد آنها کارکنان دولت هستند، باید بدانیم که چنین رفتار هایی در محل کار به صورت راز باقی نمی ماند. احتمال وقوع اتفاقاتی که منجر به ایجاد شرم ساری در جامعه باشد، وجود دارد. به همین دلایل حتی زمانی که مسائل اخلاقی را کنار بگذاریم هم، کارکنان باید بدانند که استفاده کردن از اینترنت برای آنها مسوولیت به همراه می آورد. ما پیشنهاد می کنیم که یک دفترچه قوانین استفاده از اینترنت در سازمان ها ایجاد شود و هر سیاستی هم که در این زمینه پیش گرفته می شود، کارکنان باید به روشنی بدانند که چه رفتار هایی رفتار های پسندیده در محیط کار در زمان استفاده از اینترنت است و چه رفتار هایی در مورد استفاده از اینترنت غیرقانونی است. شاید این مساله روشن ترین نکته در زمان مواجهه با مساله ای باشد که پیش رو داریم. مساله دیگری که در این زمینه وجود دارد، کاهش بهره وری در ساعات کاری در صورتی است که کارکنان زمانی بیش از حد را در اینترنت بگذرانند. در مورد خاصی که در این مقاله به آن اشاره شده است، فرد مورد نظر روزانه سه ساعت از زمان کاری خود را در اینترنت می گذراند و آن طور که به نظر می رسد، در این مدت کارهایی که در اینترنت می کنند، ربطی به کار و وظایف کاری اش ندارد. برخی از افراد حامی این دیدگاه هستند که در این مورد سازمان باید با استفاده از برخی نرم افزار های خاص سایت هایی که کارمندان به آنها سر می زنند را مانیتور کنند و در مورد سایت های خاص قوانین بسیار شدیدی ایجاد شود. برخی افراد دیگر هم عقیده دارند که زمانی که کارکنان وقت زیادی را در اینترنت می گذرانند، ریشه مشکل جای دیگری است و تنها گذاشتن قوانین بازدارنده در مورد استفاده از اینترنت، مشکلی را حل نمی کند. سوالی که در این میان به ذهن می رسد این است که آیا آن کارمند خاص با وجود گذراندن مدت زمانی که گفته شد، بهره وری کاری اش کاهش پیدا می کند یا می تواند وظایفش را به همان نحوی که از او انتظار می رود انجام دهد؟ اگر پاسخ این سوال این است که بهره وری فرد مذکور در این میان کاهش پیدا کرده است، در این صورت باید روی کارهایی که او انجامشان نداده است و مهلت های زمانی انجام وظایف، که به آنها نرسیده است، تمرکز کرد. در این مورد باید بدانیم که استفاده بیش از حد از اینترنت روی فرد همان تاثیری را گذاشته است که صحبت کردن طولانی با تلفن با افرادی که به کار ربطی ندارند، می گذارد. اگر کارمند مورد نظر می تواند همه کارهایش را به خوبی انجام دهد و هنوز هم به اندازه کافی زمان داشته باشد که آن را در اینترنت تلف کند، در این صورت سوالی که باقی می ماند این است که آیا فرد مورد نظر به اندازه کافی کار برای انجام دادن دارد؟ و این سوال مساله ای است که ربطی به مورد استفاده بیش از حد از اینترنت ندارد. در اینجا برخی مسائل دیگر هم به ذهن می رسند. یکی از مسائل عجیب در مورد اینترنت این است که برخی تحقیقات ارزشمند را می توان به صورت تصادفی در آن کشف کرد. بسیاری از موارد و اطلاعات ارزشمندی که در اینترنت به دست می آید، در نتیجه بازی کردن صرف و تلف کردن وقت در اینترنت به دست می آید. در عین اینکه این موضوع به این معنا نیست که کارکنان باید آزاد باشند که کل روزشان را در اینترنت هدر بدهند، در عین حال نباید با برخی قوانین دست و پا گیر آنها را بیشتر از آنچه لازم است محدود کنیم. مشخص کردن این موضوع که آیا زمانی که فرد در اینترنت می گذراند و فعالیت هایی که انجام می دهد ربطی به کارش دارند یا خیر، موضوع پیچیده ای است. هر چه محدودیت هایی که در این مورد روی کارمندان گذاشته می شود بیشتر باشد، انرژی و منابع بیشتری هم برای فهمیدن اینکه چه کسی از حدود مجاز فراتر می رود لازم خواهد بود. با کنار گذاشتن مورد های مشخص سوءاستفاده کردن از اینترنت، کاری که می توان انجام داد، مشخص کردن یک سیاست ساده و روشن برای کارکنان در مورد استفاده کردن از اینترنت و سپس اعتماد کردن به آنها در مورد استفاده درست از آن و تبعیت کردن از قانونی است که در این میان گذاشته شده است. مانیتور کردن کارهایی که افراد در اینترنت انجام می دهند، هیچ منفعتی برای سازمان ندارد و حتی ممکن است شرایطی را به وجود بیاورد که کارکنان حتی در زمان هایی که می خواهند از اینترنت به صورت قانونمند استفاده کنند هم از این کار وحشت داشته باشند. در موارد حدی مانند سر زدن به سایت های غیراخلاقی، سوءاستفاده کردن از سایر کاربران اینترنت یا انجام برخی فعالیت های سیاسی، باید از شیوه های سخت گیرانه تری استفاده کرد. شیوه هایی مانند مانیتور کردن فایل های لاگ کارکنان و سپس انجام دادن برخی فعالیت های تنبیهی به منظور پیشگیری. در سایر موارد که مربوط به هدر دادن وقت در اینترنت است، پیشنهادی که می توان داد این است که با این مورد هم درست همانند مورد هایی مانند استفاده کردن بیش از حد از تلفن برای کارهای غیرضروری و... برخورد شود. در نهایت اینکه به جای اندازه گرفتن مدت زمانی که فرد مورد نظر در اینترنت می گذراند، بهتر است به بهره وری کارمند مذکور توجه کرد. آیا او کارش را انجام می دهد؟ اگر خیر، باید از روند های معمول استفاده کرد. اگر کار مورد نظر را به خوبی انجام می دهد، در این صورت شاید این کار باید گسترش پیدا کند تا کارمند مذکور این همه وقت برای تلف کردن نداشته باشد. شاید زمانی که فرد مذکور در اینترنت هدر می دهد، ناشی از بیکاری و بی حوصلگی باشد، درست همانند وقتی که کارکنان زمانشان را به روزنامه خواندن اختصاص می دهند. نتیجه کلی در این میان این است که بخش های مختلف سازمان باید در مورد استفاده کردن از اینترنت سیاست های روشن داشته باشند و کارکنان هم از این قوانین و سیاست ها به خوبی آگاه باشند. همان طور که قبلاهم اشاره کردیم، این سیاست ها باید هر زمان که امکانش وجود داشت، به کمک خود کارکنان تهیه شوند. اگر شما جزو دسته ای هستید که عقیده دارند کارکنان باید بر اساس کاری که انجام می دهند و بهره وری ای که دارند ارزیابی شوند و نه بر اساس زمانی که به انجام دادن کارشان تخصیص می دهند، در این صورت بهتر است به جای اندازه گیری زمانی که فرد مذکور در اینترنت می گذراند، به اندازه گیری بهره وری کاری که انجام می دهد بپردازید. مشخص است که با گذشتن زمان هر روزه به سازمان هایی که با مشکل وقت تلف کردن کارکنانشان در اینترنت مواجه هستند افزوده می شود و مدیران بیشتری باید در مورد سیاست هایی که مایلند در مورد استفاده مجاز از اینترنت در پیش بگیرند تصمیم گیری کنند. در صورتی که شما از قبل برای مواجهه با این قبیل مشکلات آماده باشید، در این صورت مجبور نخواهید بود با گذشت زمان به قوانین و سیاست های سازمانتان اضافه کنید. اگر رویکردی که پیش می گیرید رویکرد ارزیابی کارکنان بر اساس زمانی است که صرف کارشان می کنند، در این صورت با احتمال بالایی مشکلی که شما در سازمانتان دارید، بیشتر سر و کار داشتن با بدن هایی است که ذهنشان جای دیگری است تا کارکنانی که وقت شان را در اینترنت تلف می کنند. در هر حال بهترین کار قبل از پیش گرفتن هر راهی یافتن ریشه مساله ای است که سازمان با آن رو به رو است تا در نهایت متوجه نشوید که ساعت ها وقت و منابع بسیاری را صرف مبارزه با علائم یک مشکل کرده اید و ریشه مشکل در جای دیگری غیر از آنجایی است که شما به آن توجه داشته اید.
اینترنت خوب یا بد یک الزام است!قریب به ۱۷ سال از ورود اینترنت به ایران می‌گذرد و درست از همان آغازین روزها‌ی ورود,چالش‌های بسیاری را نیز با خود به همراه داشته است.برخی از دیدگاه فنی به ارزیابی مساله می‌پرداختند,برخی فرهنگی و گروهی نیز از ابعاد سیاسی و امنیتی.
به هر حال این ماهیت چندگانه در واقع نشان از بروز یک پدیده ناگزیر داشت. دستاوردی که به انتظار انتخاب و یا سیاستگذاری‌های گوناگون کشور‌ها نمی‌ماند و خود ذره‌ذره راه نفوذ را برای خود هموار می‌کند.
جالب آنکه ما در برخورد با این فن‌آوری نوین نیز شیوه عملکردمان تکرار تجربه‌های گذشته بود. گاه استفاده از اینترنت را محدود به اشخاص و سازمان‌های خاصی کردیم یا با برخوردی کاملاً بدبینانه به مقابله با آن پرداختیم.و بالاخره در این کش و قوس نه می‌توانستیم شاهد آشکار شدن زیان‌های آن و ضعف‌کاری خود در ایجاد داده‌ها و تولید اطلاعات باشیم.به هر حال آنچه حقیقت داشته و دارد این است که جریان انتقال اطلاعات با چنان سرعتی در حال رشد و توسعه است که گفته میشود تا سال ۲۰۰۱ در هر ۷۲ روز اطلاعات بشر,دوبرابر خواهد شد.
علی‌لعلی,کارشناس ارشد مدیریت گرایش تجارت الکترونیک در تصویری که از ایران ۲۰۱۰ ارایه می‌دهد,می‌گوید:ما چه بخواهیم,چه نخواهیم,سرعت انتقال اطلاعاتمان به ۱۰۰۰ کیلومتر در هر ۱۵دقیقه خواهد رسید.گرایش به فن‌آوری دیجیتال تا به حدی بالا خواهد رفت که تعداد شبکه‌های رایانه‌ای در هر سال با سه برابر افزایش روبه‌رو میشود,ضریب نفوذ اینترنت در شهرستان‌ها به بیش از ۹ درصد افزایش می‌یابد,برتعداد کاربران جوان روز‌به‌روز افزوده میشود و در نهایت به جایی خواهیم رسید که هر فرد در هفته به طور میانگین ۲۰ ساعت از اینترنت استفاده خواهد کرد.
حال باید ببینیم با این چشم‌انداز,نگرش ما نسبت به موضوع اینترنت چگونه باید باشد...؟!
واقعیت این است که باید با وجود تمام برخورد‌های مقطعی از همین امروز که مجموع کاربرانمان براساس آخرین آمار چیزی حدود ۵ میلیون نفر می‌باشد,مدتی هر چند کوتاه از اندیشه ملی را صرفاً معطوف به پاسخگویی این سوال نماییم.
● مخاطب‌شناسی کاربران
صحبت کردن از معایب و محاسن اینترنت بدون در اختیار داشتن دیدگاه‌های کاربران آن نه تنها غیر علمی‌ست بلکه بی‌توجهی به یک اصل غیر‌قابل انکار در تعاملات جامعه یعنی فرد است.
ما نیز با توجه به اهداف این گزارش و برای رسیدن به یک‌نمای کلی از دیدگاه‌های موجود میان کاربران با حضور در دو کافی نت یکی در شمال و دیگری جنوب تهران و توزیع ۲۰ پرسشنامه به بررسی بسیار مختصر از وضعیت موجود پرداختیم.
بدیهی‌ست نتایج این بررسی جنبه تعمیمی ندارد اما مطمئناً می‌تواند در برابر دیدگان کارشناسان,منظری برای مطالعات بیشتر بگشاید.
این پرسشنامه ترکیبی از ۵ سؤال بود که ما را به نتایج زیر رساند:میانگین سنی پاسخگویان بین ۱۸ تا ۲۵ سال متغیر بود,۶۰ درصد دانشجو,۲۵ درصد محصل و ۵ درصد افراد متفرقه با حرف گوناگون بودند.
با بررسی مقایسه‌ای که صورت گرفت,دریافتیم کاربران کافی‌نت منطقه جنوب تهران اکثراً محصل و مراجعین به کافی نت شمال تهران غالباً دانشجو و اشخاص متفرقه بودند.
در بخش دیگری از این نظرسنجی وقتی انگیزه کاربران را از استفاده اینترنت مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم به این مهم دستیافتیم که بیشتر کاربران کافی‌نت شمال تهران با هدف استفاده از خدمات مکالمات بین‌الملل و جست و جوی منابع مطالعاتی و کاربران جنوب بیشتر به جنبه تفریحی و به ویژه چت و استفاده از منابع مطالعاتی آن گرایش داشتند.
● چت,گرایش عام
فعال بودن یاهومسنجر,بیش از ۹۹ درصد پاسخگویان در حین انجام‌کار,در یک نگاه کلی ما را به این موضوع واقف می‌کند که مهمترین و پر مخاطب‌ترین سرویس موجود در اینترنت چت و ورود به چت‌روم‌های مختلف می‌باشد.
از طرفی وقتی یک نگاه کلی ما را به این موضوع واقف می‌کند که مهمترین و پر مخاطب‌ترین سرویس موجود در اینترنت چت و ورود به چت‌روم‌های مختلف می‌باشد.
از طرفی وقتی یک نگاه گذرا به Task bar نوار انتهایی صفحه ویندوز مانیتورها می‌اندازیم شاهد استفاده اکثر کاربران به طور همزمان از برخی سایتهای پرطرفدار سرگرمی هستیم.
● اینترنت خوب یا بد...
مهمترین بخش این نظر سنجی به طرح سوالی با این مضمون که:«با توجه به تجارب شخصی و یا آشنایی که با دیدگاه‌های سایر کاربران داشته‌اید چه نگرشی نسبت به اینترنت دارید؟»مربوط میشد که ما علاوه بر اشاره به اهم آن مواردی را نیز به نقل از خود پاسخگویان عنوان می‌کنیم:
▪ اینترنت یک الزام است با در نظر گرفتن تمام ابعاد مثبت و منفی.
▪ باید چگونگی استفاده مفید از آن آموزش داده شود چون نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد.
▪ به علت قالب بودن محتوای غیر بومی آن مطمئناً به تغییر هنجارهای فرهنگی منجر خواهد شد.
▪ اینترنت یک وسیله است کاربری آن بسته به میزان آگاهی کاربر تغییر می‌کند.
▪ اینترنت ابزاری‌ست برای پر کردن اوقات فراغت.
دیدگاه‌های مشابه این موارد را می‌توان از زبان اغلب کاربران شنید.
وقتی از حمید فروزان دانشجوی مدیریت صنعتی می‌خواهیم نوع نگرش خود را نسبت به اینترنت برای ما بگوید,در حالی که به طور ناشیانه‌ای سعی در پنهان کردن ایکون پنجره یاهو مسنجر خود دارد می گوید:وقتی کار با اینترنت را شروع می‌کنم,زمان از دستم در می‌رود. این نشان از قابلیت‌های بالای این وسیله دارد.نیازهای مطالعاتی,سرگرمی,آموزشی و همه و همه با این فن‌آوری مرتفع میشود.
▪ آیا در جمع دوستان با تجربه‌هایی روبه‌رو شده‌اید که اشاره به نتایج منفی استفاده از اینترنت داشته‌باشد؟
ـ بلکه مخصوصاً در مقوله دوستی‌های اینترنتی؛البته باز هم وقتی من در جریان جزئیات ماجرا قرار گرفتیم بیشتر ایراد مسأله را در بی‌تجربگی و فقدان آگاهی آن فرد دیدم مخصوصاً که این دوست از یک خانواده کاملاً محدود بود.
به اعتقاد این کاربر,اینکه فردی به صرف آگاهی یافتن نسبت به یک فضای جدید و یا اطلاعات و اخبار نو به بیراهه برود مسؤولیتی برای آن فضا یا اطلاعات در این زمینه ایجاد نمی کند بلکه مقصر اصلی دنیای محدود اطلاعات خود فرد است.
آیا ندانستن و عدم اطلاع از وجود واقعیات تلخ و زشت در جامعه به طور کل وجود آنها را نفی می‌کند؟
اشاره به این مطالب از زبان کاربران شاید به اعتقاد برخی توجیهی برای عملکردشان فرض شود اما وقتی به نقل از یک صاحبنظر حوزه جامعه شناسی دکتر علیزاده استاد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران نیز بر آن صحه گذاشته شود,بررسی‌های بیشتر را می‌طلبد.
دکتر علیزاده,در این زمینه می‌گوید:تمامی علوم به نوعی از ابعاد مثبت و منفی قابل بررسی هستند و هر دستاورد بشری به همراه خود تبعات مفید و مضر خواهد داشت.
مطمئناً هرگز شاهد این موضوع نبوده‌ایم که به دلایل تأثیرات منفی آن دستاورد به ویژه به طور کل از جریان زندگی بشر خارج شود.
وی نگرش‌های موجود و چالش‌های ناشی از آن را بسیار طبیعی دانست اما دور باطل کنونی را بسیار هشدار دهنده خواند.
به هر حال ما در این قسمت گزارش,بیش از هر چیز قصدمان ارایه تصویری از شمای کلی انگیزش‌ها و دلایل و چگونگی استفاده از اینترنت در ایران بود در قسمت بعد با این پیش زمینه از نگاه کارشناسان به تحلیل مساله خواهیم پرداخت.
