فقر دانش ،عدم خود اتکایی ، ترس از از دست دادن شغل به دلیل تکیه به افراد خاص  ، بهره کشی ارباب مآبانه برخی از مدیران ضعیف و ناکارآمد از کارکنان به پرورش این فضا کمک می نماید. در چنین فضایی برخی از کارکنان بدون آنکه علت و دلیل آن را بدانند همراه و همگام افراد فرصت طلب قرار می گیرند . آنها دایم چشم وگوششان به دنبال شایعات و حرف و حدیث های پوچ و بی ثمر است که هیچ گونه سودی به حالشان ندارد.این دسته از افراد ابزاری بیش نیستند و نا خواسته در نقش پیاده نظام برای افراد فرصت طلبی که همیشه به فکر زیاده خواهی و منافع نامشروع خود هستند ، عمل می کنند.

افراد فرصت طلب در ظاهر در خدمت اهداف سازمان و مدیریت بوده ولی در باطن به دنبال اقدامات وکارهای خربکارانه خود هستند بدون آنکه جرات ابراز آن را داشته باشند . اینان به دنبال سیاهی لشگری هستند تا از آن به عنوان چاشنی نارضایتی و اهرم فشار سازمان بهره جسته و به خواسته های خود برسند . این افراد در ظاهر خود را طبیب و درمان درد مضمن سازمان جلوه می نمایند در صورتیکه خود عامل و ویروس بسیاری ازنارسایی ها هستند .از این رو می توان گفت سازمان ها  اغلب با مشکلی به نام افراد فرصت طلب روبروست که اگر درست و هوشمندانه مدیریت نشوند همواره در معرض تهدید و آسیب و انواع و اقسام مشکلات و معضلات خواهند بود.