به نظر می رسد کسالت در نماز معلول یکی از سه موضوع زیر است که با بر طرف کردن این سه و تلاش برای شادابی در نماز، این مهم حاصل خواهد شد. آن سه موضوع عبارت است از:

1- بی فایده دانستن نماز، که باعث می شود انسان آن را به صورت یک وظیفه خشک بینگارد و طبیعی است این موضوع با شناخت نماز و آثار آن با مطالعه کتبی که در مورد نماز نگاشته شده و خواندن روایات مربوط به نماز و داستان های نماز معصومین و . . . به مقدار زیادی برطرف شود.

2- خیال عدم احتیاج و بی نیاز انگاری، که این موضوع با غفلت از احتیاجات و نیازهای انسانی  و غفلت از این که مؤثر کامل در رفع احتیاجات ما خداوند است به وجود می آید و به نظر می رسد، تفکر در حقیقت وجود خود و توجه به احتیاجات و نیازهای انسان و فهم و دقت در این مطلب که خداوند مؤثر اصلی در رفع این نیازهاست؛ و قرائت قرآن، تفکر در آن و مطالعه کتب سودمند و .... می تواند این مشکل را رفع نماید.

3- ممکن است کسالت در نماز محصول سلب توفیق الهی باشد، که (نعوذبالله) در اثر انجام گناهان ، و در مرحله بعد انجام مشتبهات و در مرحله بعد انجام مکروهات به وجود آید؛ که در این مرحله نیز باید اسباب سلب توفیق را بر طرف نماید و با انجام صحیح واجبات، از خداوند در خواست ذائقه ای بنماید که حلاوت عبادت را درک نماید.

البته باید دانست که دفع کسالت در نماز بسیار مطلوب ولی از آن طرف نیز تلاش برای حضور قلب در مراحل عالی و تفکر در جزء جزء نماز هم، در مراحل اولیه و برای افرادی معمولی، مثل بنده و جناب عالی کار صحیحی نیست و شاید ایجاد زحمت بسیار کند. باید توجه داشت که تفکر و حضور قلب با سعی و کوشش تدریجی و با مواظبت و مراقبت و درخواست از خداوند برای کسب توفیق و توسل به ائمه اطهار (ع) صورت می­گیرد و لازم است از عجله و تحمیل نادرست به خود پرهیز نمود که این نیز خود در نهایت باعث عدم موفقیت می­گردد.  

در خاتمه: خواندن مکرر سوره واقعه و توجه به معانی و مفاهیم آن که در وصف بهشت و جهنم و به طور عام مداومت هر روزه بر قرائت قرآن کریم و توجه به معانی آن توصیه می شود.

                                                                    منبع :پایگاه حوزه