دنیا دار مکافات است و «هرچه کنی به خود کنی         گر همه نیک و بد کنی»

درمثل آورده اند زنی که فطیر درست می کرد وخود رابه دستگیری نیازمندان شهره نموده بود ، صدای درویشی را شنید که در کوچه و بازار می رفت و کمک می خواست و همان شعر را  می خواند و تکرار می کرد . اوبا خودنمایی در مقابل دیدگان مشتریان فطیری را به درویش داد ، مرد فطیر را گرفت و دعا گویان دور شد در مسیر خارج از شهر ، پسربچه ای را دید ناتوان ، گرسنه و تشنه،اندکی از فطیر را به او داد و گفت این را زنی برای ثواب به من داده است. همین که پسرک فطیر را خورد حالش بد شد و گفت این چه بود که سوختم. مرد شتابان پسرک را به همان جایی آورد که فطیر را گرفته بود و زن تا پسر خود را دید به سرش کوبید و فریاد زد آن فطیر آلوده به زهر شده بود و من خطا کردم و... حق است که :

                                           هرچه کنی به خود کنی          گر همه نیک و بد کنی