مدیرانی که به محیط و تغییرات آن توجه ندارند رفتار قورباغه‌ای دارند. آنان، روند و تغییرات تدریجی را شناسایی نکرده و بنابراین در زمان لازم استراتژی مناسب را اتخاذ نمی‌کنند زیرا خود را برای آن شرایطِ تغییر کرده، آماده نکرده‌اند. از طرف دیگر، این مدیران ظرفیت تحمل خیلی از تغییرات محیطی ناگهانی را ندارند و بنابراین به آن تغییرات به درستی واکنش نشان نمی‌دهند. به بیان دیگر، این مدیران، استراتژیک عمل نمی‌کنند و از فرصت‌ها و تهدیدها به درستی بهره نمی‌برند.

🔳نمونه عملی:
این داستان، وضعیت سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری را نشان می‌دهد: سیر آرام و پیوسته تبدیل مراتع به دیم‌زارها، و رها شدن دیم‌زارها بعد از مدتی به زمین‌های بایر بخاطر کمبود آب و کاهش توان‌زیستی خاک. چرا به جای واکنش نشان دادن به این تخریب فزاینده، رفتار قورباغه‌ای به خود گرفته‌ایم که انگار «همه چیز آرومه»؟ آیا ما نیز «خونسرد» شده‌ایم؟

💊تکنیک های درمان و مقابله:
1- فاصله گرفتن از وضعیت موجود و نگاه از بالا. گاهی درون موقعیت چون تغییرات بسیار تدریجی رخ می دهد ما متوجه تغییرات آنگسترومی نمی شویم.
2- تبیین آینده مستتر در وضعیت فعلی. یعنی تعیین کنیم که همین تغییرات کوچک بی اهمیت روزانه وقتی کنار هم قرار می گیرند و پنج سال ادامه می یابند چه می شوند. مثلا خروج روزانه فارغ التحصیلانی که هیچگاه باز نمی گردند ممکن است خیلی به چشم نیاید. اما وقتی آن را محاسبه می کنید به خسارت وحشتناک 450,000,000,000,000! 450 هزار میلیارد تومان می رسیم!
3- ارایه جذاب و تکان دهنده آینده مستتر در وضعیت فعلی به تصمیم گیرندگان و مسوولان خونسرد! شاید خونشان به جوش آید.
یادمان باشد این پدیده قورباغه پخته برای همه سطوح است: زندگی شخصی، راهبری سازمانی و کشورداری.

🔳🔳 منبع: شبکه مطالعات سیاست گذاری عمومی وابسته به مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری