متاسفانه برخی فقط صدای بلند در مقابل دیگران دارند و نظارت به خود را فراموش کرده اند ولی مساله مهمتر این است که مردم کسی را نماینده نکردهاند که برود مجلس تجارت بکند ، برای خود ویلا و..بسازد و حقوق بگیرد وادعای صرف آنرا در کارخیر بکند، اگرچه خیّر بودن خیلی خوب است ولی ارتباط شخص با خدای خود است هزار شب هم که عابد باشی ومسئولیت واگذارشده را نتوانی انجام دهی فایده ای نخواهد داشت. ویا یک شرکت خودروسازی را در نظر بگیرید، مدیرعامل این شرکت باید بیلان تولید، قیمت فروش، سود ارزش سهام شرکت، کیفیت خودروو... مسائلی از این قبیل را بگویدو مهم این است که او به بیت المال دست درازی و اموال عمومی را ضایع نکند و البته طبیعی است بابت کاری که انجام میدهد مانندسایرین حقوق بگیرد،از اینجا به بعد و اینکه با آن پول چه کرده، ربطی به حرفه مدیریتی او ندارد و او میتوانسته آنها را در امور خیریه صرف کند و یا سرمایهگذاری و... نماید. اینها ربطی به جایگاه حرفهای او در مقام مدیرعاملی ندارد بلکه به شخصیت حقیقی او ارتباط دارد. مثل اینکه پزشکان بهجای ارایه گزارش درمانی خود، نحوه مصرف درآمدهای خود را بگویند. مردم به پزشک پول میدهند تا درمان شوند،اینکه او پول را چگونه وکجا صرف میکند، مساله بیمار نیست.
با این توصیف ، فرض کنید که یک نفر مدیرعامل ویا رییس یک موسسه ای شود ولی هیچ حقوقی نگیرد یا هرچه گرفت، در امور خیریه صرف کرد یا حقوق زیادی گرفت و صرف رفاه مردم کرد، در عوض هیچ کار مثبتی در شرکت نکرد و شرکت را ورشکست کرد. در این صورت درباره این شخص چه باید گفت؟ جز اقرار به ناکامی آیا می توان چیز دیگری گفت.انجام کار خیر، فقط برای رضای خداست و نه برای جلب رضایت عده ای و بر فرض صحت آن، اندک اجری هم که ممکن بود داشته باشد زایل می شود. زیرا خداوند بر این کارها آگاه است.
شکی نیست که کارگزاران نظام اسلامی باید از پاک ترین ، متعهدترین وسالم ترین افراد جامعه باشند ودرانتصاب و یا انتخابشان مورد توجه قرارگیرد و این یادداشت قصد کمرنگ کردن خصلت های پسندیده فردی راندارد که درجای خود بسیارارزشمند هستند. ولی آنچه که باید ملاک و معیار ارزیابی و قضاوت قرارگیرد مطابق پیش گفته فوق ،عملکرد آنها نسبت به وظایف و مسئولیت هایشان است که برعهده گرفته اند.چه بسیارند افرادی که در جایی که بودند و در ادراه و سازمان و...خود در جا زده اند و اما به هیچ وجه از رو نمی روند و همیشه از دیگران طلبکارند و با رندی هرچه تمام کارهای فردی خود را به عنوان عملکرد و اینکه چقدر مردم دوست و آدم خوب هستند ، بیان می کنند که هیج نسبتی با مسئولیتشان ندارد .
به یاد داشته باشیم کسانی که مزرعه خود را ویران کرده اند و یا مزرعه نداشته خود را به رخ دیگران می کشند آیا می توانند حتی یک نهال امید بکارند!؟
|