آیا چنین دانشجویی پس از فارغ التحصیلی می تواند مورد استفاده بخش های صنعت و خدمات جامعه قرار بگیرد و باعث پویایی و پیشرفت آنان گردد؟

صنعت و دانشگاه به جای ارتباط باید با هم شریک باشند چون دو تا شریک همواره جویای احوال هم هستند و همیشه دوست دارند حال هر دو خوب و عالی باشند. امروز بخشهایی از صنعت که نیاز به مساعدت دانشگاه دارد اگر ناخوش احوال است آیا کسی دانشگاه را مواخذه می کند و بالعکس اگر در نتیجه عدم استفاده از ظرفیت های دانشگاه و مدیریت غیر علمی کسی تصمیم گیران این عرصه را مواخذه می کند؟! استاد در دانشگاه ترفیع خودش را می گیرد و انبوهی از مقالات علمی هم در کشور چاپ می شود بدون آنکه تبدیل به تولید تجاری و ارزش افزوده شود و از طرفی مدیران صنعت هم ارتقای خود را دارند و این نتیجه ارتباط دانشگاه و صنعت است و الحمدالله همه به سلامت از بودجه عمومی کشور تا دلتان بخواهد برای طرح های مختلف استفاده می کنند! اگر چه بهبود وضعیت اقتصادی پارامترهای متعددی را شامل می شود و در این مقال نمی گنجد ولی به بیان ساده اگر پیوند این دو رکن اساسی یعنی دانشگاه و صنعت باهم به صورت شراکت بود هر دو در سود و زیان خود شریک بودند آیا نمی توان تصور نمود امروز وضعیت اقتصادی کشور به مراتب بهتر از دیروز بود ؟.