در چند سال اخیر در سازمان های پیشرفته دنیا مبحث حسابداری منابع انسانی تلاش می‌کند تا مقدار ارزش یک فرد را برای سازمانی که برایش کار می‌کند، کمی کند .
مصارف پولی مرتبط با منابع انسانی را در صورت‌های مالی به‌عنوان دارایی ثبت می نمایند در صورتی که در حسابداری سنتی، مصارف پولی مرتبط با منابع انسانی، در قسمت هزینه‌ها درج می‌شود. این هزینه‌ها باعث کاهش سود می‌شود، در حالی که در حسابداری منابع انسانی این مصارف باعث افزایش سود شرکت می‌شود.
اینکه هر کدام از سازمان های ما در مواجهه با منابع انسانی چه رویکردی دارند ، خود حکایت مثنوی هفتاد من است!
| 
در قرن بیست و یکم مهم ترین منبع سازمانها، منابع مالی، فیزیکی، فناوری، زمین و سایر دارایی ها نیستند بلکه این منابع انسانی یک سازمان هستند که موجب ایجاد تفاوت های منحصر به فرد در سازمان ها و خلق مزیت رقابتی می شوند
موضوعی که در سازمان های ما متاسفانه قابل درک به معنی واقعی نبوده و خیلی جدی گرفته نمی شود و صرفا به یک شعار کلیشه ای تبدیل شده است.