بـــاز هــــوای ســــحــــــــرم آرزوســــت                 خـــلــــوت و مــــژگــــان تــرم آرزوسـت

شـکــــوه ی غـــربـــت نــبــرم ایـن زمـان                 دسـت تـــــــو و روی تــــو ام آرزوســت

خــــســتــــه ام از دیـــدن ایـن شـوره زار                 چـشـم شـقــــایــــق نـگـرم آرزوســـت

واقـــعـــه ی دیـــــــــدن روی تـــــــــو را                  ثــــانــــیــــه ای بـیـشـــتــرم آرزوسـت

جــلـــوه ی ایـــن مـــاه نـــکـــو را بـبـیـن                  رنــــــگ و رخ و روی تــــــو ام آرزوسـت

ایـن شـب قـدر اسـت کـه مـا بـا همیـم؟                  مـن شـب قـــــدری دگــــرم آرزوســـت

حـــسِ تــــو را مـی کنـــم ای جـان مـن                   عــــزلـت بـــیـتــی دگــــرم آرزوســــت

خـانـه ی عـشـِاق مــهـاجـر کـجـــاست؟                  در سـفــــرت بـــال و پـــــرم آرزوســـت

حـسـرت دل بـــارد از ایـــن شـعـــر مـن                   جـام مـیـــی در حـرمــــــم آرزوســـــت

«احمد عزیزی» منبع:تبیان

 
 
آنکه از فرط گنه ناله کند زار کجاست؟
 
آنکه زاغیار برد شکوه بر یار کجاست
 
باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک
 
می زند بانگ منادی که گنه کار کجاست
 
سفره رنگین و خدا چشم به راه من و توست
 
تاکه معلوم شود  طالب دیدار کجاست
 
بار عام است خدا را به ضیافت بشتاب
 
تا نگوئی که در رحمت دادار کجاست
 
مرغ شب نیمه شب دیده به ره می گوید
 
سوز دل ساز بود دیده بیدار کجاست
 
ماه رحمت بود ای ابر خطاپوش ببار
 
تا نگویند که آن وعده ایثار کجاست
 
حق به کان کرمش طرفه متاعی دارد
 
در و دیوار زند داد خریدار کجاست
 
آن خدائی که رحیم است و کریم است و غفور
 
گوید ای سوته دلان عاشق دلدار کجاست
 
من ژولیده به آوای جلی می گویم
 
آنکه با توبه ستاند سپر نار کجاست
 

ژولیده نیشابوری  منبع:بیتوته