البته من که کسی نیستم، کس همه ی کسان خداست و جمیع توفیقات در ید قدرت اوست و او بزرگترین و بالاترین کس و حامی و مهربان ترین مهربانان است .دستگیری و خدمت به خلق و گشودن گره از کار مردم توفیق و نعمتی الهی است که نصیب اهلش می شود و دل به لطف و کرمش داریم که ما از نا اهلان نباشیم .

گاهی ازاینکه شاید نتوانسته باشم به محبت و انتظارخیل عظیمی از موکلین ام در زمان خودش به نحو احسن پاسخ مناسب بدهم خودم را سخت سرزنش می کنم ! اگر چه صدها مطلب ناگفته دارم که بر دلم سنگینی می کند ، ولی می ترسم بیان آنها حمل برخودخواهی و دخالت در کار آنان که مسئولند ، تلقی شود و بهانه ای به دست دیگران دهد که پناه می برم بر خداوند قادر و توانا از هوای نفس و وسوسه های شیطان  .

گاهی گذر زمان بهترین داور و سکوت، خود در معنا بهترین گفتار است وگاهی در روز روشن مزرعه را...ملخ ها می جوند ! و ما برای کلاغها مترسک می سازیم که این خود یک نکته از هزاران است اگربدانیم ! گاهی نجوای کوتاهی در گوش لحظه ای کافی است تا ضمیر دل به گذشته بسپاری و خاطرات تلخ و شیرین آن را مرور نمایی و با درس گرفتن از اشتباهات و خطاهای خویش برای چشیدن و در آغوش کشیدن فرصت ها ی آینده امید وار باشی و البته باید صبوری کرد و به فضل وکرمش امیدوار بود و در پشت ذهن ها به خاطرسپرد که اثر انگشت او بر همه چیز هست.